محمد حاج اسماعیل آهنگر، متولد 1318 است و حالا 81 سال دارد. از حدود 20 سالگی در دروازه دولاب مغازه الکتریکی دارد و از همان زمان هم پای دل و کارش گره خورده به صحن و سرای حرمِ امام مهربانی‌ها. حتی همین امسال و با این سن و سال هم با تیمش راهی مشهد شد و صحن‌های حرم را چراغانی کرد. به ما می‌گوید به برکت وجود امام رضا(ع) و قدمی که برایش برداشته، زندگی خود و فرزندان و همکارانش سراسر نعمت و برکت شده است. می گوید بارها از حوادث و بلاهای گوناگون جان سالم به در برده اند و رد نگاه و عنایت خاص امام رضا (ع) را در وجب به وجب زندگی شان مشاهده می کنند. او حتی یادش می آید چطور یک‌سال زمانی که در راه برگشت از مشهد بودند، در گردنه آهوان نزدیک سمنان، وانت نیسانی که پسرش پشت فرمان آن بود و یک پیرمرد هم بغل دستش، چند ملق در هوا خورد و بعد جلوی چشمان آنها مچاله شد و هزاران لامپ در بارش شکست و خرد شد، اما یک قطره خون از دماغ آن دو نفر بیرون نیامد. معجزه مثل این در زندگی آهنگر و تیمش بسیار بوده و هست، برای همین می گوید خیال دارد تا جان در بدن دارد، نذرش را انجام دهد و بعد از خودش هم پسرانش این کار را با دل و جان ادامه خواهند داد. اما اینها دلیل نمی شود که این روزها و در این شرایط سخت کرونایی و کسادی بازار، کسب و کار خوبی داشته باشد. گلایه ای ندارد، اما چاره ای هم ندارد جز تعطیلی مغازه قدیمی‌اش در محله دروازه دولاب؛ مغازه کوچکی که خرج چند خانواده را می دهد یعنی خودش و دو پسرش که حالا خودشان داماد و عروس دار شده اند و پرخرج. می گوید دو سه ماهی شده که مغازه را جمع کرده اند و می‌خواهند به کسب و کار جدیدی دست بزنند. ریسه‌های موقوفی امام رضا (ع) اما جایشان امن است؛ در انبار آهنگری‌ها و قرار است سال‌ها همانجا بماند و صحن و سرای حرم امام رضا (ع) را روشن و رنگارنگ و نورانی کند.