جاده کشی در دل طبیعت بکر
بخشی از منطقه حفاظت‌شده تنگ گمبیل و کوه رنج به وسعت 22هزار هکتار در ارتفاعات شهرستان سپیدان استان فارس قرار دارد و به بهشت ناشناخته شهرت دارد. رویشگاهی منحصربه‌فرد و راهبردی از منظر تولید آب شیرین، حفظ ذخایر بوم‌شناختی و پایداری زیگونگی که زیستگاه خرس قهوه‌ای و دیگر وحوش چون کل و بز است و تا آبشار هوش‌ربای مارگون ادامه می‌یابد. وجود پایه‌های کهنسال اُرس، بنه، زالزالک، ارژن، شن و بوته‌های گون مهم‌ترین عامل در کاهش ضریب هرزآب در پرباران‌ترین بخش استانِ بی‌آب فارس محسوب شده که در فرآیند آشیان‌سازی و تولید غذا، گرده‌افشانی، تولید گوشت قرمز، زنبورداری و ... نقشی انکارناپذیر دارد. حالا اما قرار است راه دسترسی به طول 800 متر برای یک خانواده عشایری که فقط در زمان ییلاق اینجا مستقر هستند، ایجاد شود. باورکردنی نیست که اداره کل محیط‌زیست و منابع‌طبیعی استان فارس چگونه در مقابل چنین حجم گسترده‌ای از تخریب در بکرترین بخش استان فارس سکوت کرده‌اند؟! ما در طول چند دهه اخیر به بهانه‌های مختلف از جمله احداث سد، خطوط انتقال نیرو، جانمایی‌های نظامی، صنعتی و ... آن مسیرها را نابود کرده‌ایم تا ماهیت زندگی تاب‌آورانه این طبقه شریف و تولیدگرِ کشور دچار فروپاشی و درگیر یکجانشینی شود. عشایر به مراتعی تاب‌آور، به امکانات دامپزشکی درست و به امنیت اقتصادی نیاز دارند، نه به جاده‌هایی که آشکارا در تضاد با ماهیت زندگی عشایری و نابودکننده کارمایه‌های بوم‌شناختی است. این دوستی‌ها، دوستی خاله‌خرسه است و ما انتظار داریم مدیرانی چون حمید ظهرابی، بهمن افراسیابی و عباس سمیعی در محیط‌زیست و منابع‌طبیعی وارد عمل شده و اجازه ندهند تا چنین رویه غلطی در کشور نهادینه شود. دستگاه‌های بازرسی و دادگستری باید شتابان و قاطعانه ریشه‌های چنین بی‌قانونی‌ها را شناسایی و به شدت با آن برخورد کنند. مگر قرار نشد حتی به بهانه ساختن حوزه علمیه هم کسی اجازه نداشته باشد یک درخت قطع کند./ جام جم دیلی
