در تاریخ رشته‌های ورزشی بعضی نام‌ها زیاد شنیده نمی‌شود و خیلی هم در موردش حرفی در میان نیست، اما به خاطره‌جمعی یک ملت در برهه‌ای از زمان تبدیل شده است. برای کشور کوچک سورینام در شمال‌غرب آمریکای جنوبی که زمانی جزو مستعمرات هلند محسوب می‌شد، المپیک‌1988 سئول و 21‌سپتامبر آن سال، یک‌روز فراموش‌نشدنی و تاریخی است. آنتونی نستی در آن روز مدالی کسب کرد که تا همیشه در اذهان مردم این کشور باقی مانده است.
نستی که در هفت ماهگی همراه خانواده‌اش به سورینام مهاجرت کرد، از پنج سالگی شنا کردن را آغاز و پله‌پله مسیر موفقیت را طی کرد. اوج هنرنمایی و موفقیت او در شنای 100 متر پروانه المپیک سئول بود. او که رقیب بسیار سرسختی به نام مت بیوندی از آمریکا را داشت‌، در رقابتی بسیار نزدیک او را شکست داد. او در حالی به دیواره پایانی استخر رسید که 53 ثانیه برایش ثبت شده بود و رقیبش با زمان 01/53ثانیه به مدال نقره رسید. بعد از انیتا بریگیتا، نستی دومین ورزشکار سیاه‌پوستی بود که توانست در یکی از رشته‌های انفرادی شنا مدال طلا کسب کند.
نستی تنها ورزشکار در تاریخ سورینام است که موفق به کسب مدال طلای المپیک برای کشورش شده است. به همین دلیل مقامات سورینام برای تقدیر از او دست به کارهایی زدند که در نوع خودش بی‌سابقه بود. دولت سورینام صحنه مدال طلای نستی را روی تمبر و همچنین بر روی سکه‌های طلا و نقره حک کردند. یک چک بانک با تصویری از لحظه قهرمانی نستی چاپ شد و خطوط هوایی سورینام نیز یکی از هواپیماهای خود را نستی نام گذاشت. البته موفقیت نستی تنها محدود به المپیک نبود و او در سه سال بعد از المپیک هم در تمامی مسابقات شنای پروانه بدون شکست باقی ماند.