حکیمی در مدرسه چان‌چائوچیانگ مشغول آموختن آموزه‌های استاد شیفو به شاگردانش بود که مردی با تکبر وارد مجلس درس وی شد و به ردیف جلو آمد و روبه‌روی حکیم نشست. حکیم پس از آن‌که جمله‌اش را تمام کرد رو به تازه‌وارد کرد و ضمن خوشامدگویی به وی از وی خواست خود را به او و شاگردان معرفی کند و بگوید به چه دلیل به کلاس درس آمده‌است. تازه‌وارد پس از آن‌که صدایش را صاف کرد، گفت: نیازی نمی‌بینم خود را به شاگردان معرفی کنم، اما از آنجا که حکیم دستور دادند خود را به ایشان معرفی می‌کنم. من سین‌کیانگ جیائو فرستاده امپراتور به منطقه چیانگ‌جو هستم و از ایشان برای ساماندهی به امور در این منطقه حکم دارم و اکنون برای آن‌که از بیانات حکیم بزرگ محظوظ و بهره‌مند شوم به این مجلس آمده‌ام. حکیم پرسید: بسیار خوش آمدید. اما جناب امپراتور شما را برای ساماندهی در چه اموری به این منطقه فرستاده‌اند؟ تازه‌وارد گفت: برای بازسازی و اصلاح جاده‌های قدیمی و طراحی و ساخت جاده‌های جدید به همراه پل. در این هنگام حکیم از جا برخاست و با فریاد گفت: تو از سوی امپراتور مأمور اصلاح جاده‌ها شده‌ای آن‌وقت عنرعنر آمده‌ای تا از بیانات من محظوظ شوی؟ آیا می‌دانی در همین لحظه که تو در اینجا هستی چند چرخ گاری در می‌رود و پای چند اسب و قاطر می‌شکند و چند انسان از کارهای خود باز می‌مانند؟ مأمور امپراتور گفت: اما معرفت و اخلاق و... حکیم پیش از آن‌که جمله مأمور امپراتور تمام شود، چوب خود را برداشت و به سمت مأمور امپراتور پرتاب کرد که به سر وی اصابت کرد و سر وی را مورد عنایت قرار داد. مأمور که به‌طور عملی درس معرفت و اخلاق را دریافت کرده‌بود به درمانگاه مراجعه کرد و پس از بخیه سر مرخص شد و به‌طور کامل به بازسازی جاده‌های قدیمی و طراحی و ساخت جاده‌های جدید پرداخت.