مسیر ریلی اندیمشک -دورود چند دهه پس از راه‌اندازی هنوز در برخی توقفگاه‌ها، ایستگاه و سکوی استاندارد ندارد
اندیمشک بدون توقف!
مسیر اندیمشك تا تنگ 5، یكی از زیباترین مسیرهای گردشگری كشور است؛ مسیری با چشم‌اندازهای بی‌بدیل در دل كوهستان زاگرس؛ با دره‌ها و ارتفاعات سرسبز، با دشت‌های پرگل و بوته و پردرخت و چشمه‌های زلال و رودهای خروشان. در زیبایی این مسیر ییلاقی همین بس كه از نوروز سال پیش، قطار گردشگری برایش راه اندازی شده؛ قطاری كه طبیعت دوستان را در این مسیر سحرانگیز می‌چرخاند تا نوروزی رویایی و خاطره انگیز را سپری كنند. اما این مسیر و چشم‌اندازهای افسونگرش، از دور خوش است و دلبر؛ از دید رهگذران و گردشگران، نه از دید مردمان روستاهای مسیر، كه بعضا در محرومیت كامل به سر می‌برند؛ نه از دید مردم روستای تووه كه یكی از توقفگاه‌های قطار گردشگری است، اما گردشگرانی كه برای دقایقی در این توقفگاه از قطار پیاده می‌شوند، نمی‌دانند تاكنون چند نفر از ساكنان این روستا دست و پا و حتی جان خود را زیر همین قطارهای عبوری از دست داده‌اند، نمی‌دانند روستای گردشگری تووه برق ندارد، آب شرب سالم و بهداشتی نداردو اصلا هیچ راه دسترسی دیگری غیر از همین مسیر ریلی نیم‌بند به دنیای بیرون ندارد و چون جاده دسترسی ندارد، پس باغ و مزرعه و ممر درآمدی هم برای جوانانش ندارد و... .
که قطار محلی تعطیل شده بود.حدود 40 هزار نفر در مناطق حاشیه قطار محلی اندیمشك -
دورود زندگی می‌كنند و این قطار روزانه
1200 مسافر كه غالب آنها روستاییان و عشایر منطقه‌اند را جابه جا می‌كند. پس از انتشار خبر جام‌جم، و حدود ده روز بعد حركت این قطار ریلی از سرگرفته شد و امیرهوشنگ عارفیان، رئیس سابق شورای روستای تووه با ارسال نامه‌ای از جام‌جم به خاطر درج خبر كه باعث راه‌اندازی قطار محلی شده بود، قدردانی كرد كه آن را هم بازنشر كردیم. خبر بعدی در مورد این مسیر ریلی كه تنها جاده دسترسی و ارتباطی مردم روستاهای منطقه به شهرهای اطراف از جمله اندیمشك در خوزستان و دورود لرستان است، خبر خوشی بود، اما خبری كه نوروز سال گذشته منتشر شد و حكایت از راه‌اندازی قطار گردشگری در این مسیر بهشتی داشت؛ قطاری كه تنها در بهار طبیعت و در ایام نوروز مسافران و گردشگران را در این مسیر می‌گرداند.
توقفگاه پرخطر
قطار كه راه افتاد و مسؤولان؛ از استاندار خوزستان گرفته تا مسؤولان راه‌آهن با آن قطار، در این مسیر گردشگری سفر و آن را معرفی كردند، كمابیش با مشكلات و محرومیت‌های روستاهای مسیر هم آشنا شدند و وعده پیگیری رفع این مشكلات و محرومیت‌ها را كه عمدتا نبود امكانات اولیه زندگی مثل آب و برق و بهداشت و مدرسه و... است به مردم دادند؛ اما تا امروز و آن‌طور كه مردم این مناطق به ما می‌گویند نه‌تنها گرهی از مشكلاتشان باز نشده، كه آنها هراز گاه داغدار از دست دادن یكی از عزیزانشان یا قطع عضو آنان در زیر چرخ‌های قطارند؛ آن هم تنها به یك دلیل، به دلیل آن‌كه در برخی از این روستاها ایستگاهی برای پیاده و سوار شدن مسافران وجود ندارد؛ یعنی همان مردم محلی كه برای خرید مایحتاج خود از شهر و فروش محصولاتشان راهی جز استفاده از قطار محلی و تردد با آن ندارند.
اینها را امیرهوشنگ عارفیان، یكی از اهالی روستای تووه و رئیس سابق شورای روستا به ما می‌گوید: قطار از 90 سال پیش به این منطقه آمد و با وجود آن‌كه مردم روستای كوهستانی تووه (تونل سیزده)، را به دنیای بیرون مرتبط كرد و نعمتی بود بزرگ، اما با خودش نقمت هم كم نیاورد. اول این‌كه با احداث تونل راه‌آهن در كنار این روستا تنها چشمه كنار روستا آلوده شد و عملا فاضلاب توالت و دستشویی همه قطارهای مسافری در تونل سیزده وارد آب این چشمه می‌شود و مردم به ناچار استفاده می‌كنند بدون آن‌كه تدبیری برای رفع این مشكل اندیشیده شود. دوم آن‌كه روستای تووه فاقد تلفن ثابت و پوشش تلفن‌همراه است و بارها حوادث تلخی برای مردم روی داده كه چون روستا جاده دسترسی ندارد، مجبور به استفاده از قطار محلی‌اند كه روزی دوبار از روستا عبور می‌كند بدون آن‌كه زمان آمد و شد آن به مردم اطلاع داده شود. از همین رو روستاییان مجبورند در توقفگاهی كه فاقد امكانات سرمایشی در تابستان گرم و گرمایشی و اسكان در سرمای خشن كوهستانی زاگرس است، و سكوی سوار و پیاده شدن مسافر و روشنایی هم ندارد، منتظر ورود قطار
بمانند.
عارفیان می‌گوید نبود ایستگاه قطار در نزدیكی روستا تاكنون به مرگ چند نفر از اعضای روستا و عشایر منطقه و قطع عضو تعدادی منجر شده، اتفاقی كه البته باعث شد سال گذشته پس از حادثه تلخ مرگ جوان روستایی (حسین جرنگ) مسؤولان راه‌آهن سكویی احداث كنند كه این سكو به‌خاطر همسطح نبودن با پله‌های پایینی قطار و فاصله زیاد ان تا پله فوقانی قطار عملا ناقص و استاندارد نبود و راه‌آهن با نصب تابلویی سوار و پیاده شدن مسافر را در سكوی فوق
ممنوع کردند. مسافران حال مجبورند در ارتفاع زیاد و زمین ناهموار و شنی به‌سختی سوار شوند به‌خصوص سالخوردگان كودكان و بیماران به‌ویژه در تاریكی مطلق كه راه‌آهن قول داد روشنایی ایجاد كند كه تا به حال ایجاد نشده است.
