هیچ؛ سهم این روستای گردشگری
تووه روستایی در 80 کیلومتری اندیمشک و در مکانی کوهستانی که هیچ جاده‌ای آن را به شهرهای پیرامونش متصل نمی‌کند، با
26 خانوار ثابت و 30 خانوار مهاجر عشایر و مجموعا 250 نفر که بخشی از این جمعیت را جوانان تشکیل می‌دهند. با همه این تفاسیر اما این روستا مدرسه، خانه بهداشت و همچنین برق و روشنایی ندارد. علاوه بر اینها آب این روستا هم به دلیل گذر از تونلی که قطار از آن عبور می‌کند، بسیار آلوده و غیرقابل شرب است. علی زبردست رئیس شورای روستا تووه را این‌گونه توصیف می‌کند: این منطقه بسیار زیباست و به دلیل وجود باغات سنتی، چشمه‌های پرآب و زلال و رودخانه‌های متعدد، از ظرفیت‌های بالایی برای تبدیل شدن به یک منطقه نمونه گردشگری برخوردار است، اما به دلیل نبود امکانات اولیه زندگی، نه تنها این روستا برای ورود گردشگران آمادگی ندارد که بسیاری از خانواده‌ها نیز از آنجا مهاجرت کرده یا فرزندان خود را برای برخورداری از امکان تحصیل به شهر فرستاده‌اند.
رئیس شورای روستا با بیان این‌که پیگیری‌های پیوسته اهالی روستا هنوز تا به امروز نتیجه نداده و این منطقه همچنان نادیده گرفته می‌شود، به موضوع گذر قطار از این روستا اشاره کرده و می‌افزاید: در پنج سال گذشته دو نفر بر اثر سوانح ریلی که البته مربوط به سوار و پیاده شدن مسافران در توقفگاه تووه بوده، جان خود را از دست داده‌اند. به گفته وی، دلیل این حوادث تلخ، نبود سکو و روشنایی در این توقفگاه است و از انجا که زمان عبور قطار از روستا به تاریکی شب می‌خورد، لزوم وجود نور کافی در مکان توقف قطار ضروری است.
آن‌طور که این مسؤول محلی می‌گوید، شورای روستا برای آوردن نور به توقفگاه تاریک بسیار تلاش کرده و هر بار به درهای بسته خورده و آخرین پاسخی که دریافت کرده، این بوده که برای نصب یک چراغ خورشیدی به 14 میلیون بودجه نیاز داریم که در حال حاضر امکان اختصاصش برای چنین توقفگاهی امکان‌پذیر نیست.
26 خانوار ثابت و 30 خانوار مهاجر عشایر و مجموعا 250 نفر که بخشی از این جمعیت را جوانان تشکیل می‌دهند. با همه این تفاسیر اما این روستا مدرسه، خانه بهداشت و همچنین برق و روشنایی ندارد. علاوه بر اینها آب این روستا هم به دلیل گذر از تونلی که قطار از آن عبور می‌کند، بسیار آلوده و غیرقابل شرب است. علی زبردست رئیس شورای روستا تووه را این‌گونه توصیف می‌کند: این منطقه بسیار زیباست و به دلیل وجود باغات سنتی، چشمه‌های پرآب و زلال و رودخانه‌های متعدد، از ظرفیت‌های بالایی برای تبدیل شدن به یک منطقه نمونه گردشگری برخوردار است، اما به دلیل نبود امکانات اولیه زندگی، نه تنها این روستا برای ورود گردشگران آمادگی ندارد که بسیاری از خانواده‌ها نیز از آنجا مهاجرت کرده یا فرزندان خود را برای برخورداری از امکان تحصیل به شهر فرستاده‌اند.
رئیس شورای روستا با بیان این‌که پیگیری‌های پیوسته اهالی روستا هنوز تا به امروز نتیجه نداده و این منطقه همچنان نادیده گرفته می‌شود، به موضوع گذر قطار از این روستا اشاره کرده و می‌افزاید: در پنج سال گذشته دو نفر بر اثر سوانح ریلی که البته مربوط به سوار و پیاده شدن مسافران در توقفگاه تووه بوده، جان خود را از دست داده‌اند. به گفته وی، دلیل این حوادث تلخ، نبود سکو و روشنایی در این توقفگاه است و از انجا که زمان عبور قطار از روستا به تاریکی شب می‌خورد، لزوم وجود نور کافی در مکان توقف قطار ضروری است.
آن‌طور که این مسؤول محلی می‌گوید، شورای روستا برای آوردن نور به توقفگاه تاریک بسیار تلاش کرده و هر بار به درهای بسته خورده و آخرین پاسخی که دریافت کرده، این بوده که برای نصب یک چراغ خورشیدی به 14 میلیون بودجه نیاز داریم که در حال حاضر امکان اختصاصش برای چنین توقفگاهی امکان‌پذیر نیست.
