بارها در گفت‌وگوهایی که با مردم داشته‌ام مخاطب این پرسش شده‌ام که چرا کم کارتر شده‌ام و جالب است مردم می‌گویند چرا مثل قدیم نمی‌نویسم و کار نمی‌کنم.
این طور نیست که ننویسم و اتفاقا طرح‌های خوبی برای تلویزیون داشته ام و همچنان هم طرح‌هایی دارم که برخی از آنها روی کاغذ آمده و مکتوب هم هست ولی شرایط حاکم بر تولید جلوی فعالیت را گرفته.
از یک طرف دیگر مثل گذشته با تهیه‌کنندگانی روبه‌رو نیستیم که با جان و دل پای طرح‌های خوب بایستند تا طرح‌ها به بهترین شکل به سریال تبدیل شوند و از طرف دیگر برخی ایرادات نیز بیش از حد سلیقه‌ای شده و انگاری تصور به این سمت رفته که حتما باید از هر کاری-ولو آن که بی‌ایراد باشد-ایراد بگیرند.
از همه اینها گذشته کرونا هم که آمده و مناسبات تولید را زیر و رو کرده و دیگر مثل قدیم نمی‌شود در هر جایی و با هر شرایطی در هر لوکیشنی کار کرد. رعایت دستورات بهداشتی و پرهیز از اجتماعات باعث شده تولیدات به سمت لوکیشن‌های عمدتا بسته ضدعفونی شده برود و درنتیجه قدری از تنوع لوکیشن کاسته شده و درنتیجه کارها قدری یکنواخت شده‌اند.
به عنوان کسی که سال‌ها برای تلویزیون و با مخاطبان تلویزیون همراهی کرده‌ام، فکر می‌کنم الان هم نیاز داریم به این‌که به سمت جذب طرح‌های مناسب تر و تازه از جوانان گمنام برویم؛ ولی کنارش حتما از بروبچه‌های باتجربه استفاد کنیم.
جوانان پر از جوشش هستند و ذهن‌شان خیلی خوب تخیل می‌کند ولی چون کم تجربه‌اند نیاز دارند به این‌که حتما نیروهایی باتجربه کنارشان باشد تا اشتباهایشان را تصحیح کند و آنها را در مسیر درست قرار دهد. همکاری جوانان و باتجربه‌ها اگر درست و بی‌بغض طرفین نسبت به هم صورت گیرد حتما می‌تواند هم در کوتاه مدت و هم در درازمدت موجبات برکات مختلفی برای تلویزیون بشود به‌خصوص که الان در یکی از پررسانه‌ترین دوران جهان به سر می‌بریم و تلویزیون ما باید تولیداتی داشته‌باشد که نه فقط در داخل بلکه در شبکه‌های فارسی‌زبان آن طرفی هم بیننده به خود جذب کند.