داوود كیانیان، نمایشنامهنویس و كارگردان 78 ساله شد
هنوز زندهایم
رضا كیانیان كه شهره خاص و عام است و كمتر كسی است كه او را به نام و چهره نشناسد. اما این بازیگر خوب و دوستداشتنی، برادر بزرگتری به نام داوود كیانیان دارد كه اتفاقا ممكن است دستكم عامه مردم شناختی از این هنرمند پیشكسوت نداشته باشند. داوود كیانیان كه نمایشنامهنویس، كارگردان و پژوهشگر هنرهای نمایشی است و بیشتر در حوزه تئاتر كودك فعالیت میكند، بهتازگی (دقیقا روز گذشته) 78 ساله شد.
او در گفتوگو با ایسنا از تجربه شگفتانگیز سالروز تولد در آخرین سالِ قرن میگوید و از فعالیتهای بیشماری كه برای انجام دادنشان، وقت كم میآورد.
كیانیان معتقد است ما انسانهایی استثنایی هستیم كه در چنین موقعیتی قرار گرفتهایم و این را به فال نیك میگیرد.
این هنرمند میگوید: «با وجود تمام مسائل و مشكلاتی كه همیشه بوده و هست، مهم این است كه «ما» هنوز زندهایم و امید داریم كه سده تازهای را میبینیم.»
او توضیح میدهد: «همین كه حال یكدیگر را میپرسیم و یا تولد همدیگر را تبریك میگوییم، همه اینها قشنگ و شوقانگیز است، چون مشكلات همیشه بوده و اینطور نیست كه ویژه دوره ما باشد، ولی مهم این است كه ما چگونه میتوانیم از این حوادث دهشتناك داخلی و خارجی رهایی یابیم. مهم این است كه اجازه ندهیم مشكلات، ما را آنچنان در خود غرق كنند كه حتی خودمان را فراموش كنیم.»
كیانیان خاطرنشان میكند: «همین احوالپرسی ساده اگر بین همه ما دوباره رواج پیدا كند، همین كه آرزومند خنده دیگران باشیم، این حال خوب باز هم ایجاد خواهد شد.»
او درباره تازهترین فعالیتهایش میگوید: «كارهای پژوهشیام همچنان ادامه دارد و یكسری فعالیتهای تازه هم دارم كه ویژه دوران كروناست. باور كنید وقت كم میآورم و دوست داشتم زمان بخرم!»
كیانیان هم مانند تمام كسانی كه در حوزه كودك و نوجوان فعالیت كردهاند، همچنان دلش با این گروه سنی است و همه فعالیتهایش هم در رابطه با آنان است.
او كه ریاست افتخاری جشنواره نمایش «دستها لوگ» را بر عهده دارد، در ادامه توضیحاتی درباره این جشنواره ارائه میدهد و میگوید: «این جشنواره در خراسان شمالی و در شهر بجنورد برگزار میشود. در واقع اداره ارشاد استان، كانون پرورش فكری و یك موسسه خصوصی دست به دست هم دادهاند تا این جشنواره را برگزار كنند. این جشنواره اما با تمام جشنوارههای دیگری كه برای گروه سنی كودك و نوجوان برگزار شده، تفاوتی چشمگیر دارد، چراكه برای اولین بار خود بچهها هستند كه آثار جشنواره را اجرا میكنند. به این معنا كه شركتكنندگان این جشنواره، كودكان و نوجوانانی از شهرهای مختلف هستند؛ اتفاقی كه در ایران ما اگر بیسابقه نباشد ولی قطعا كمسابقه است.»