پروفسورهای کلاس آنلاین!
علیرضا عالی‌بیگی مدال‌آور المپیاد سواد رسانه‌ای
سال 1404 است، چند وقتی است که از شادی مردم به‌خاطر پیدا شدن واکسن قطعی کرونا می‌گذرد، حال استرس گریبانگیر دانش‌آموزان شده و قطره‌قطره اشک است که از چشم دانش‌آموزان دبستانی به‌خاطر ترس از بازگشت به مدرسه می‌ریزد...
ناگهان خبری امیدوارکننده و شوکه‌کننده از راه می‌رسد، به نظر شما این چه خبری است که لبخند را بر لب دانش‌آموزان و حتی برخی معلمان و عوامل مدارس آورده است؟
بله، درست حدس زدید! خبر درباره ادامه آموزش به‌صورت غیرحضوری است حتی پس از کرونا! شاید بگویید: «ای بابا تازه می‌خواستیم از دست اپ مشکل‌دار شاد و اینترنت‌های گران خلاص شویم، چرا کلاس‌ها حضوری نشد؟!»
با توجه به پیشرفت‌های اخیر در عرصه‌های مختلف و مقایسه آنها با کلاس‌های درس قبل از دوران کرونا، می‌توان فهمید که نحوه آموزش به همان‌گونه سنتی، امتحان سنتی، کلاس‌های درس اغلب خسته‌کننده، ممنوعیت آوردن گوشی به مدرسه و... دستخوش تغییر خاصی نشده بودند.
بنابراین خیلی وقت بود که نوآوران به دنبال آشتی دادن تکنولوژی با مدارس بودند، ولی امان از مخالفان...! حال کاری که خیلی از افراد سال‌ها نتوانستند انجام دهند را کرونا مثل آب خوردن انجام داد و آن هم نه‌تنها آشتی مدرسه با گوشی و تبلت، بلکه ایجاد وابستگی بین مدرسه و آنها بود!
کرونا کاری کرد که خیلی از مدارس به فکر ادامه آموزش آنلاین حتی پس از کرونا باشند و تلاش کنند تا در تدریس نوآورانه از مدارس دیگر جلو بزنند و این حس رقابت میان مدارس بیشتر از همه برای دانش‌آموز سود داشته و خواهد داشت.
خاطرات اول دبستان و آشنایی با فضایی جدید و پیدا کردن دوستان جون‌جونی از تجربه‌هایی است که از یاد نمی‌رود ولی اکنون دانش‌آموز کلاس اولی که چشمانش نیمه‌باز از ساعت‌ها نگاه کردن به صفحه گوشی و تبلت و گوش‌هایش خسته از ویس پی‌درپی معلمان، چگونه می‌تواند آن حال و هوا را درک کند؟!
ادامه آموزش به‌صورت آنلاین برای هرکس هم که سود نداشته باشد، لااقل برای دانش‌آموزانی سود دارد که قبل از کرونا معدلشان از 15 بالاتر نمی‌رفت، ولی این روزها با مدد الهی و دعای پدر و مادر، پروفسور شده‌اند و حتی از شاگرد اول کلاس هم جلو زده‌اند. لطفا به فکر این پروفسورهای به‌اصطلاح خودساخته هم بعد از کرونا باشیم...!
ناگهان خبری امیدوارکننده و شوکه‌کننده از راه می‌رسد، به نظر شما این چه خبری است که لبخند را بر لب دانش‌آموزان و حتی برخی معلمان و عوامل مدارس آورده است؟
بله، درست حدس زدید! خبر درباره ادامه آموزش به‌صورت غیرحضوری است حتی پس از کرونا! شاید بگویید: «ای بابا تازه می‌خواستیم از دست اپ مشکل‌دار شاد و اینترنت‌های گران خلاص شویم، چرا کلاس‌ها حضوری نشد؟!»
با توجه به پیشرفت‌های اخیر در عرصه‌های مختلف و مقایسه آنها با کلاس‌های درس قبل از دوران کرونا، می‌توان فهمید که نحوه آموزش به همان‌گونه سنتی، امتحان سنتی، کلاس‌های درس اغلب خسته‌کننده، ممنوعیت آوردن گوشی به مدرسه و... دستخوش تغییر خاصی نشده بودند.
بنابراین خیلی وقت بود که نوآوران به دنبال آشتی دادن تکنولوژی با مدارس بودند، ولی امان از مخالفان...! حال کاری که خیلی از افراد سال‌ها نتوانستند انجام دهند را کرونا مثل آب خوردن انجام داد و آن هم نه‌تنها آشتی مدرسه با گوشی و تبلت، بلکه ایجاد وابستگی بین مدرسه و آنها بود!
کرونا کاری کرد که خیلی از مدارس به فکر ادامه آموزش آنلاین حتی پس از کرونا باشند و تلاش کنند تا در تدریس نوآورانه از مدارس دیگر جلو بزنند و این حس رقابت میان مدارس بیشتر از همه برای دانش‌آموز سود داشته و خواهد داشت.
خاطرات اول دبستان و آشنایی با فضایی جدید و پیدا کردن دوستان جون‌جونی از تجربه‌هایی است که از یاد نمی‌رود ولی اکنون دانش‌آموز کلاس اولی که چشمانش نیمه‌باز از ساعت‌ها نگاه کردن به صفحه گوشی و تبلت و گوش‌هایش خسته از ویس پی‌درپی معلمان، چگونه می‌تواند آن حال و هوا را درک کند؟!
ادامه آموزش به‌صورت آنلاین برای هرکس هم که سود نداشته باشد، لااقل برای دانش‌آموزانی سود دارد که قبل از کرونا معدلشان از 15 بالاتر نمی‌رفت، ولی این روزها با مدد الهی و دعای پدر و مادر، پروفسور شده‌اند و حتی از شاگرد اول کلاس هم جلو زده‌اند. لطفا به فکر این پروفسورهای به‌اصطلاح خودساخته هم بعد از کرونا باشیم...!
