صدای انقلاب مردم ایران
علیرضا رأفتی - انگار رسانه آخرین سنگری است که همیشه فتح می‌شود یا بهتر است بگویم اولین سنگری است که پس از فتح شدن آن، می‌شود لقب فاتح را برای خود انتخاب کرد. حتی اگر تمام مواضع دشمن را هم به دست گرفته باشی تا وقتی‌که نام تو از بلندگوهای رسانه پخش نمی‌شود، هنوز به پیروزی نرسیده‌ای.
امروز که رسانه‌ها آمده‌اند در دست مردم و هرکسی می‌تواند پایگاه خبری و رسانه‌ای خودش را داشته باشد و مخاطب خودش را جذب کند بیشتر به این اهمیت پی می‌بریم که کفه ترازوی قدرت سمت جناحی است که رسانه‌های بیشتری حق بودنش را فریاد می‌زنند. این فریاد زدن رسانه‌ای حق همان چیزی است که همیشه تضمین زنده‌بودن و نفس تازه داشتن یک نهضت است. همان چیزی که مردم انقلابی ایران را بر آن می‌دارد تا امسال که امکان برگزاری راهپیمایی 22 بهمن نیست، آن خیزش را به یک پویش مجازی و رسانه‌ای تبدیل کنند.
روز 22بهمن1357 هم رسانه آخرین سنگری بود که فتح شد و باز اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم، اولین سنگری بود که پس از فتح آن صدای انقلاب دیوارهای کاخ پهلوی را لرزاند. بختیار و اطرافیانش همچنان داشتند مقاومت می‌کردند و روزهای واپسین پهلوی، بختیار حتی دست به انحلال ساواک و محاکمه برخی وزیران زده بود بلکه بتواند مردم انقلابی را آرام کند اما مردم همچنان در خیابان‌ها بودند و چند روزی هم بود که به لطف نیروی هوایی تازه بیعت کرده، مسلح شده و در خیابان‌ها سنگر ساخته بودند. همین سنگرها هم بود که روز 21بهمن امکان حرکت تانک‌های ارتش در خیابان‌ها را نداد و کودتای ارتش شاهنشاهی عملا در نطفه خفه شد.
صبح 22بهمن نیز مثل همه‌روزهای قبلش بختیار با خیال آرام کردن مردم پشت میزش نشسته بود که یک تماس تلفنی عرق سرد را روی پیشانی‌اش نشاند. فرماندهان ارتش ساعت 10و30دقیقه صبح اعلام کردند در جلسه به این نتیجه رسیده‌اند که باید اعلام بی‌طرفی کنند و مقابل خواست مردم اسلحه نکشند. آخرین تیر دولت بختیار هم به سنگ خورده بود و عملا انقلاب پیروز شد اما هنوز صدای آن از رسانه به گوش نمی‌رسید تا این‌که پس از فتح چند کلانتری و ژاندارمری و مراکز دولتی، رادیو و تلویزیون نیز به دست بچه‌های انقلاب افتاد. آیت‌ا... طالقانی متنی را که آماده کرده بود به دست یکی از انقلابیون رساند که پشت تریبون رادیو بخواند و در آن از همه کارکنان رادیو و تلویزیون که اعتصاب کرده بودند، خواست بر سرکار خود برگردند.
بعدازآن پیام چند ساعت رادیو به سکوت گذشت تا این‌که شروع دوباره‌اش با آن جمله معروف ماندگار شد. گوینده که صدایش از شدت هیجان می‌لرزید باحال و هوای عجیبی از میکروفن‌های رادیو با مردم حرف می‌زد: «توجه، توجه، این صدای انقلاب مردم ایران است.»
22 بهمن 57 آخرین و مهم‌ترین سنگر که رسانه بود به دست انقلابیون افتاد و روزنامه اطلاعات با تیتر درشت صفحه اول خود، رسما فاتحه رژیم ساقط‌شده روی کیوسک‌ها را خواند: «رژیم متلاشی شد»
امروز که رسانه‌ها آمده‌اند در دست مردم و هرکسی می‌تواند پایگاه خبری و رسانه‌ای خودش را داشته باشد و مخاطب خودش را جذب کند بیشتر به این اهمیت پی می‌بریم که کفه ترازوی قدرت سمت جناحی است که رسانه‌های بیشتری حق بودنش را فریاد می‌زنند. این فریاد زدن رسانه‌ای حق همان چیزی است که همیشه تضمین زنده‌بودن و نفس تازه داشتن یک نهضت است. همان چیزی که مردم انقلابی ایران را بر آن می‌دارد تا امسال که امکان برگزاری راهپیمایی 22 بهمن نیست، آن خیزش را به یک پویش مجازی و رسانه‌ای تبدیل کنند.
روز 22بهمن1357 هم رسانه آخرین سنگری بود که فتح شد و باز اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم، اولین سنگری بود که پس از فتح آن صدای انقلاب دیوارهای کاخ پهلوی را لرزاند. بختیار و اطرافیانش همچنان داشتند مقاومت می‌کردند و روزهای واپسین پهلوی، بختیار حتی دست به انحلال ساواک و محاکمه برخی وزیران زده بود بلکه بتواند مردم انقلابی را آرام کند اما مردم همچنان در خیابان‌ها بودند و چند روزی هم بود که به لطف نیروی هوایی تازه بیعت کرده، مسلح شده و در خیابان‌ها سنگر ساخته بودند. همین سنگرها هم بود که روز 21بهمن امکان حرکت تانک‌های ارتش در خیابان‌ها را نداد و کودتای ارتش شاهنشاهی عملا در نطفه خفه شد.
صبح 22بهمن نیز مثل همه‌روزهای قبلش بختیار با خیال آرام کردن مردم پشت میزش نشسته بود که یک تماس تلفنی عرق سرد را روی پیشانی‌اش نشاند. فرماندهان ارتش ساعت 10و30دقیقه صبح اعلام کردند در جلسه به این نتیجه رسیده‌اند که باید اعلام بی‌طرفی کنند و مقابل خواست مردم اسلحه نکشند. آخرین تیر دولت بختیار هم به سنگ خورده بود و عملا انقلاب پیروز شد اما هنوز صدای آن از رسانه به گوش نمی‌رسید تا این‌که پس از فتح چند کلانتری و ژاندارمری و مراکز دولتی، رادیو و تلویزیون نیز به دست بچه‌های انقلاب افتاد. آیت‌ا... طالقانی متنی را که آماده کرده بود به دست یکی از انقلابیون رساند که پشت تریبون رادیو بخواند و در آن از همه کارکنان رادیو و تلویزیون که اعتصاب کرده بودند، خواست بر سرکار خود برگردند.
بعدازآن پیام چند ساعت رادیو به سکوت گذشت تا این‌که شروع دوباره‌اش با آن جمله معروف ماندگار شد. گوینده که صدایش از شدت هیجان می‌لرزید باحال و هوای عجیبی از میکروفن‌های رادیو با مردم حرف می‌زد: «توجه، توجه، این صدای انقلاب مردم ایران است.»
22 بهمن 57 آخرین و مهم‌ترین سنگر که رسانه بود به دست انقلابیون افتاد و روزنامه اطلاعات با تیتر درشت صفحه اول خود، رسما فاتحه رژیم ساقط‌شده روی کیوسک‌ها را خواند: «رژیم متلاشی شد»
ضمیمه قفسه کتاب
تیتر خبرها
