باز انگار  بهار آمده می‌بینی که

باز انگار بهار آمده می‌بینی که

 
   امسال دومین سال است که درها و پنجره‌ها را بسته‌ایم. پارسال همین روزها بود و خبرهایی که از ابتلا به ویروس جدید کرونا می‌رسید، داشت شدت می‌گرفت و ستاد تازه تأسیس کرونا نیز اعلام کرده بود مردم امسال قید عید نوروز و دیدوبازدیدها و مسافرت‌های‌شان را بزنند و در خانه در قرنطینه بمانند و خیال‌شان تخت باشد که با همین کار ریشه کرونا را در کشور خشک خواهیم کرد و می‌توانید از سال بعد به روال زندگی عادی برگردید.
حالا که یک سال از آن روزها گذشته، می‌بینیم امسال هم مثل پارسال درگیری‌ها همان است و دلشوره‌ها همان. خبرهای امیدوارکننده‌ای از واکسیناسیون مردم در سراسر دنیا و کشور خودمان به گوش رسیده اما فعلا در حد خبر است و تا روزی که همه آن‌قدر با اطمینان واکسیناسیون شوند که بتوانند مثل روزهای قبل همدیگر را در آغوش بگیرند، احتمالا هنوز فاصله‌داریم.
 امسال هم مثل پارسال مردم باید مراقب عید و دیدوبازدیدها و مسافرت‌ها باشند و امسال هم مثل پارسال بست بنشینند در قرنطینه.
اما مگر پارسال که در و پنجره‌های خانه‌های‌مان را بستیم، بهار به خانه نرسید؟ مسأله این است که بهار از درهای بسته هم می‌آید داخل و همه‌چیز خانه را عوض می‌کند و هرقدر هم‌رنگ غم و نگرانی روی دیوارها پاشیده شده باشد، بهار می‌رسد و رنگی از طراوت و امید را می‌پاشد روی همه آن لکه‌های ناامیدی و دلشوره. اصلا انگار برای رسیدن و نرسیدن، برای آمدن و نیامدن کسی نظر ما را نمی‌پرسد. مثل صائب که می‌گوید: «سیلاب نپرسد که در خانه کدام است...» نه بلاهایی که بر سرمان می‌آیند به درباز و بسته خانه‌های‌مان کار دارند و نه خوشی‌هایی که گاهی خودشان را می‌رسانند تا زندگی را برایمان لذت‌بخش کنند.
یکی از نشانه‌های بهار که اگر زیبایی‌اش از شکوفه‌های سفید و صورتی بیشتر نباشد کمتر نیست، فرش‌هایی است که به شکل سنتی توسط اهالی خانه شسته می‌شوند و از روی دیوارها و پشت‌بام‌ها پهن می‌شوند و جلوه خاصی به کوچه‌ها می‌دهند.
 شاید در مناطق بالای شهر دیگر این فرش‌های آویزان از دیوار و پشت‌بام خانه‌ها را نبینیم اما در مناطق متوسط و حومه شهرهای بزرگ همچنان این زیبایی بهاری مثل شکوفه‌های سفید و صورتی سرشاخه‌های خیس‌خورده، نوید بهار را به مردم می‌دهد.
عکاس خبرگزاری مهر دوربینش را برداشته و به یکی از محله‌های حاشیه شهر شیراز رفته تا تکاپوی مردم را برای عید به تصویر بکشد. زن‌ها و بچه‌هایی که کنار هم کمربسته‌اند به شستن فرش و رفت‌وروب درودیوارها و حیاط و کوچه‌ها که محله و خانه برای رسیدن بهار آماده باشد. بی‌خیال این‌که امسال هم قرار است در خانه بنشینیم و فقط با همین فرش‌های تازه شسته شده دلخوش باشیم.