در حال حاضرحدود یک چهارم جمعیت کشورمان را جوانان و نوجوانان تشکیل می‌دهند؛ یعنی بازه سنی ۱۵تا ۳۰سال. در این بازه، مهم‌ترین اتفاقی که همه نوجوانان از جمله دختران تجربه می‌کنند، بحران بلوغ است. اما چرا  از بلوغ به عنوان بحران یاد می‌کنیم؟ چون در این بازه، افراد همراه با تغییرات هورمونی که در بدن‌شان اتفاق می‌افتد، تغییرات پرسرعت و گسترده‌ای را در جسم و روح‌شان احساس می‌کنند. در مورد دختران، این تغییرات در چهار زمینه اتفاق می‌افتد: جسمانی، روانی، عقلی و اجتماعی.
تغییرات جسمانی که شاید اولین مرحله بلوغ باشد با سلسله مراتب خاصی آغاز می‌شود و رشد سریع و تغییراتی در بدن اتفاق می‌افتد. دومین تغییر، تغییر روانی است، به این معنی که نوجوان در این سن دارای رویاها و ایده‌آل‌هایی می‌شود که بعضا با توجه به محدودیت‌های خانواده، جامعه و زندگی‌اش غیرقابل دسترسی‌اند. همین مساله باعث ایجاد عواطفی مانند خشم، هراس و ناامیدی در نوجوان می‌شود. از لحاظ عقلی، دختران در این سن رشد قابل توجهی می‌کنند و صاحب‌نظر و رای می‌شوند. از نظر اجتماعی مهم‌ترین اتفاق این دوران، مساله بحران هویت است. نوجوان می‌خواهد جایگاه خود را در اجتماع و به‌خصوص گروه همسالانش پیدا کند و در روابط عاطفی و اجتماعی بسیار قوی عمل می‌کند.
گرچه این تغییرات به خودی خود بسیار طبیعی و حتی ضروری است اما مدیریت نشدن آنها می‌تواند به آسیب‌هایی در سنین نوجوانی منجر شود. برای مثال اگر کشش به جنس مخالف به علت تغییرات هورمونی در این سن به روابط ناسالم منتهی شود می‌تواند آسیب‌های روحی، خانوادگی، تحصیلی و اجتماعی زیادی در پی داشته باشد یا عدم کنترل صحیح رویاها و هیجانات ممکن است در مواقعی به افسردگی و اضطراب و در موارد دیگر به بزهکاری اجتماعی منجر شود.
مهم‌ترین توصیه در این دوران به خانواده‌ها کمک به تقویت عزت نفس و اعتماد به‌نفس در نوجوان‌شان است، به طوری که او احساس ارزشمندی و هویت کند تا نیازی نداشته باشد هویت خود را در تخیلاتش بسازد یا احساس ارزشمند بودن را در روابط غلط جست‌وجو کند.