پیچ رادیوی تاكسی باز بود و قطعاتی كوتاه از سخنرانی و نوحه‌خوانی این دهه در حال پخش. سخنران به نقل از یك خطیب و واعظ گفت: «جمعیت، جلو بیایید
و خوب گوش كنید می‌خواهم برایتان روضه شهید شدن امام حسین(ع) را بخوانم و بعد هم شروع كرد به خواندن روضه حضرت علی‌اكبر(ع). روضه تمام شد و جمعیت همچنان منتظر بودند و خطاب به واعظ گفتند پس چرا روضه كشته شدن امام حسین را نمی‌خوانی؟... واعظ گفت خواندم متوجه نشدید... .»
كوتاه بود و مختصر، اما زیباترین و جانسوزترین روضه‌ای بود كه تا به حال درباره حضرت علی‌اكبر(ع) و امام حسین(ع) شنیده بودم؛ حسین نه در مقتل كه در آغوش غرق به خونِ جوان رشید و زیبارویش كه شبیه‌ترین فرد به پیامبر(ص) (خَلقا و خُلقا) بود، جان داد و این را آنهایی خوب می‌فهمند كه پای قد كشیدن جوان باكمال و جمالشان پیر شده‌اند، و حال كه قرار است دامادی و شادی و خوشبختی‌اش را ببینند، باید تكه‌های پیكر خونینش را روی بوریا جمع كنند و به سمت اهل حرم و خانواده ببرند.
علی‌اكبرِ جوان، از اولین یاران حسین(ع) بود كه برای یاری پدر به میدان رفت؛ رفت و وقتی تكه‌تكه به آغوش پدر بازگشت، دل و جان حسین را هم با خود برد... قصه رشادت و شهادت حضرت علی‌اكبر؛ قصه همه جوان‌هایی است كه برای دفاع از دین و آیین و ناموس و مولای خود به میدان رزم رفتند؛ از صدر اسلام تاكنون؛ شاید بخاطر همین درد مشترك و فراگیر است كه آیین و رسوم چندانی نمی‌توان در بین آیین‌های محرمی ثبت ملی شده كشورمان برای این جوان كربلا یافت؛ كه قصه او قصه همه پدرها و پسرهای دلداده و جدا مانده از هم است و نه‌تنها روز هشتم محرم كه همه روزها به نام و برای این جوان شهید و رشید كربلا و جوانان چون اوست... با این همه اما در برخی مناطق كشورمان آیین‌هایی به نام حضرت علی‌اكبر هست؛ مثل آیین سنتی پرسه‌خوانی در ندوشن یزد؛ مراسمی به یاد حضرت علی‌اكبر.
آذربایجان، یكی دیگر از مناطقی است كه رد پای روضه‌خوانی برای حضرت علی‌اكبر را می‌توان در آن یافت؛ البته این مراسم به طور خاص برای فرزند رشید اباعبدا... اجرا نمی‌شود، بلكه عزاداری است در قالب شبیه‌خوانی كه صورتی است از بازسازی وقایع كربلا كه در آن افراد به شیوه‌ای تجریدی به دو گروه اشقیا و امام‌خوان‌ها تقسیم می‌شوند.
اشقیا با لباس سرخ و تیره و صدای ناهنجار و امام‌خوان‌ها با لباس سبز و صدایی دلنشین وقایعی چون شهادت حضرت علی‌اكبر، حضرت عباس، حضرت قاسم و امام حسین(ع) را
به نمایش می‌گذارند.
اما شاید بیشترین عزاداری برای حضرتش را بتوان در گروه‌های تعزیه دید كه تقریبا در همه نقاط كشورمان اجرا می‌شود؛ به ویژه در استان‌هایی چون اصفهان، مركزی و... .
 در بیشتر گروه‌های تعزیه‌خوانی، از صدای زیر و جوانی برای نقش‌خوانی حضرت علی‌اكبر استفاده می‌شود و از آوا و لحن بم نیز برای اشقیا‌خوانی بهره گرفته می‌شود.
خلاصه كه امروز؛ هشتم محرم، روزی است به نام علی‌اكبر(ع) و به یاد رشادت‌های قهرمانانه او و شاید به نوعی پاسداشت تمام جوانان برومند و غیور و شهید رهرو ایشان.