غربت لهجه‌های جنوبی در شمال پایتخت
آنها كه سه‌شب اول هفته خودشان را به فرهنگسرای نیاوران تهران رساندند تا پای نوای پرشور جنوبی‌ها بنشینند، هیچ‌گاه این شب‌ها را فراموش نخواهند كرد؛ اشب‌های جنوبب. این، نام جشنواره‌ای بود كه طی سه‌شب و با روی صحنه‌رفتن شش گروه برگزار شد. غربت لهجه‌ها در پایتخت چه‌ها كه نكرد در این سه شب. شب اول، بزرگمرد موسیقی جنوب قنبر راستگو و گروه موسیقی اداماهیب روی صحنه رفتند. خالو با امش‌احمدب هر چه یخ در شمال تهران بود را آب كرد و با خود به جنوب برد.
شب دوم هم صحنه هنرنمایی ماكان اشگواری با مهدی سالكی بود كه برای اولین‌بار به صورت دونفره در قالب گروه كماكان روی صحنه رفتند. لحن تازه مهدی ساكی و شور مضاعف اشگواری همه را به وجد آورد تا نوبت به گروه جالبوت برسد؛ اجرای جالبوت هم بسیار پرانرژی و پرطراوت بود. آنها در واقع توانسته‌اند سبك ایندی‌راك را با نماینده مهم این سبك یعنی باب مارلی، در قالب ریتم‌هایی جنوبی و با شعرهایی تازه با لهجه بندری هماهنگ كنند.
شب سوم و واپسین شب‌های جنوب هم به اجرای گروه سولیدون و گروه لیان اختصاص داشت. اجرای اول به‌نوعی جاز جنوبی بود و به‌خصوص نوازنده پیانو بسیار درخشان ظاهر شد. لیان هم كه مثل همیشه طرفدارانش را به وجد آورد. امید نیك‌سیرت دبیر سومین دوره جشنواره شب‌های جنوب بود.
