همایون اسعدیان، كارگردان مجموعه نمایشی لحظه گرگ‌ومیش، در گفت‌وگویی كه 28 آبان امسال در همین صفحه با جام‌جم داشت، با اشاره به داستان این مجموعه تلویزیونی گفت: داستان ما، قصه دختر یك خانواده است كه از روز قبولی او در كنكور تا 20 سال بعد، زندگی‌اش را دنبال می‌كنیم و می‌بینیم. 
تلاش كردیم به بهانه یك داستان به ظاهر خانوادگی، بخشی از شرایط اجتماعی‌مان چون جنگ و پذیرش قطعنامه، دوران سازندگی و ... را هم روایت كنیم و جلو برویم. در واقع خط اصلی داستان ما كاملا خانوادگی است، اما در بستری اجتماعی روایت می‌شود و جدای از جامعه نیست. اسعدیان افزود: لحظه گرگ‌ومیش برخلاف چیزی كه تصور می‌شود، تاریخی نیست؛ بلكه از سال 1363 شروع می‌شود و تا سال‌های 86، 87 ادامه پیدا می‌كند. به تعبیری تاریخی محسوب می‌شود، بله؛ ولی با تصوری هم كه ما از سریال‌های تاریخی در ذهن داریم، یكی نیست. وقتی می‌خواهیم به فضای سال‌های بعد از انقلاب بپردازیم، می‌بینیم كه گرچه تهران در ظاهر خیلی تغییر نكرده، اما هیچ شباهتی به دهه 60 ندارد و عملا مجموعه‌سازی در فضای تهران آن سال‌ها، كار فوق‌العاده سختی است. در هیچ كوچه و هیچ خیابان تهران نمی‌شود رفت و فضای تهران آن دوران را به راحتی بازسازی كرد. این كار هم هزینه‌بر است، هم وقت‌گیر. حدود 24، 25 قسمت مجموعه ما در فضای دهه 60 می‌گذشت و این قضیه برایمان دردسرساز بود.
كارگردان مجموعه‌هایی چون «بچه‌های خیابان» و «راه بی‌پایان» لزوم ساخت مجموعه‌ای با این فضا و رویكرد را هم این‌طور عنوان كرد: هیچ‌كدام از ما حواسمان به جامعه‌مان نیست. شماها جوان هستید و یادتان نیست و ما هم كه سنی ازمان گذشته، فراموش كرده‌ایم. فكر می‌كنیم زندگی و شرایطمان از ابتدا همین بوده؛ اصلا این‌طور نیست. تهران روز به روز تغییر كرده و زندگی آدم‌ها را تغییر داده است. در این مقطع دهه 60 تاكنون، تحولات زیادی صورت گرفته و رنگ‌آمیزی آدم‌ها هم تغییر پیدا كرده است. خیلی‌ها تغییر كردند، بعضی‌ها درجا زدند و همه این تغییرات برایم جذاب بود. با این وجود رویكرد قصه، همان داستان خانوادگی است.