در دنیایی كه هر كدام از آدم‌ها قصه خودشان را دارند و برخی‌ها به‌واسطه شهرتشان ماجرایشان گاهی خواندنی‌تر می‌شود و آوازه اش به گوش خیلی‌ها می‌رسد؛ هستند كسانی كه سال‌های سال در سكوت و به دور از هیاهوی مرسوم چهره‌ها، خیلی از مهم‌ترین كارها را انجام داده‌اند، اما نه كسی خیلی اسمشان را شنیده است و نه از او چیزی می‌دانند.
فرزین بنكدار یكی از این چهره‌هاست كه خبر رفتنش در روزهای اول سال نو باعث شد تا بار دیگر مظلومیت هنرمندان تجسمی بیش از پیش به چشم بیاید. هنرمندی كه سال‌هاست با ذوق و هنرش ناجی گنجینه گرانبهای كشورمان شده بود. او از سال 56 - كه موزه كارش را آغاز كرد - در تیم خدمات نمایشگاهی مجموعه فعالیتش را شروع كرد و بخش اعظمی از فعالیت حرفه‌ای‌اش را در تمام این سال‌ها در این فضا ادامه داد.
این همراهی وفادارانه و دلبستگی عجیب او به این كار باعث شده بود تا بنكدار با وجود بیماری تنفسی كه در یك سال اخیر گرفتارش كرده بود، تا آخرین لحظات زندگی‌اش با موزه بماند و با وجود شرایطی كه داشت به كارش ادامه دهد.
او دوره‌های تخصصی مرمت را در انگلستان گذرانده بود و اولین مرمت‌كار حرفه‌ای آثار هنری مدرن و معاصر ایران به شمار می‌رود. علاوه بر اینها بنكدار در استانداردسازی خدمات نمایشگاهی در ایران خدمات و كارهای پراهمیتی را انجام داده كه البته كمتر از آنها گفته شده است.
با تمام اینها پیشكسوت اتاق مرمت موزه هنرهای معاصر كه به خیلی از آثار این گنجینه جانی دوباره داد، غریبانه زندگی كرد و با وجود آن‌كه در تمام این سال‌ها تقدیر یا صحبت خاصی در مجامع رنگارنگی كه هر از گاهی از هنرمندان و چهره‌های این حوزه یاد می‌كنند از او نشد، نامش در ذره ذره تابلوها و كارهایی كه احیایشان كرد برای همیشه ماندگار شد.
پیكر زنده‌یاد بنكدار روز دوشنبه ۱۹‌فروردین‌ ساعت ۱۰ صبح از مقابل موزه هنرهای معاصر تهران به سمت بهشت زهرا(س) تشییع و در قطعه هنرمندان به خاك سپرده می‌شود.