«آبراهام لینکلن آمد؛ آبراهام لینکلن نیامد؛ آبراهام متوقف شد؛ آبراهام ادامه داد...» اینها خبرهای ضد و نقیضی است که در چند روز گذشته دائم منتشر شده است. هفته گذشته هم رسانه‌های داخلی به نقل از یک مقام نظامی در نیروهای مسلح اعلام کردند که ناوگروه یواس‌اس آبراهام لینکلن در دریای عرب لنگر انداخته و حرکتش را متوقف کرده است. دریای عرب کجاست؟ زمینگیر یا به عبارت بهتر، دریاگیر شدن جناب لینکلن به چه معناست؟ مگر قرار نبود راهی خلیج فارس شود پس چرا متوقف شده؟ الان این متوقف شدن چه معنایی دارد؟ آمدنش به خلیج‌فارس به چه معناست؟ این سوالات و سوال‌های شبیه به آن بود که باعث شد بنشینیم و این گزارش را بنویسیم تا هم برای خودمان و هم برای شما تا انتهای قضیه را مشخص کنیم.
 گذراندن تعطیلات در سواحل عمان
همین اول کار بگذارید مشخص شود که این جناب لینکلن و دوستانش چه می‌کنند و الان دقیقا کجا هستند. این گروه و به عبارت دقیق‌تر، ناوگروه از یک ناو هواپیمابر و چند رزمناو و ناوشکن تشکیل شده است. این گروه در حال حاضر در 230 کیلومتری سواحل شرقی کشور عمان قرار دارند؛ جایی که به شمال دریای عرب معروف است و در نزدیکی دهانه ورودی به دریای عمان قرار دارد. از این دقیق‌تر اگر بخواهید باید عرض کنیم که اگر چابهار را در ساحل دریایی عمان بگیرید و 500 تا 600 کیلومتر پایین بیایید، می‌شود محل تقریبی که الان ناوگروه لینکلن در حال حاضر آنجا مستقر شده. این را هم بگوییم که یکی از ناوشکن‌هایی که هفته گذشته از خلیج فارس خارج شده بود به این ناوگروه اضافه شده است.  
 یک خوراک چرب روی آب
احتمالا ممکن است این سوال برایتان پیش بیاید که چرا این جماعت با هم و در قالب یک ناوگروه حرکت می‌کنند. در ابتدا باید کارکرد هر کدام از اینها را تشریح کنیم. ناو هواپیمابر که مشخص است چه می‌کند؛ چیزی حدود بیش از 80 فروند جت جنگی و هواپیما را در خود جای داده است. مشخص است که نفس جمع شدن این تعداد هواپیما در کنار هم و آن‌هم روی یک ناو، چقدر خدم و حشم لازم دارد. اول این‌که آب و دون دادن به این حجم از هواپیما و خلبان و جن و انس، خودش یک کاروان و قافله و خدم و حشم می‌خواهد. پس لاجرم جناب لینکلن باید از نظر وسایل و تجهیزات لجستیکی تامین و پشتیبانی شود. این نکته اول!
نکته دوم در مورد این حجم از وسایل پرنده هم این‌که تامین امنیت این حجم از وسایل پرنده هم خودش یک مساله است. شما در نظر بگیرید که جمع شدن این تعداد هواپیمای جنگی و غیرجنگی می‌تواند چه خوراک آماده‌ و استراتژیکی باشد وسط دریا که به محض اراده بشود رفت سراغش. به همین خاطر و برای اینکه ریسک این کار را پایین بیاورند همیشه به همراه یک ناو هواپیمابر، تعدادی ناوشکن جنگی و رزمناو وجود دارد تا از ملکه مادر محافظت کند. به بیان ساده‌تر، این رزمناوها و ناوشکن‎‌ها حکم اسکورت ناو اصلی را دارند و در برابر خطرها از او محافظت می‌کنند. البته همه اینها به این معنی نیست که ناو اصلی، تجهیزات و سامانه‌های دفاعی نداشته باشد. سامانه‌های دفاعی دارد و اسکورت هم دارد.
 بادبان‌ها را بکشیم یا نکشیم؟
طبق آخرین خبرها هم فعلا این ناوگروه، حرکت خودش را به سمت خلیج فارس متوقف کرده است. آیا این متوقف کردن به معنای صرف نظر کردن از ورود به خلیج فارس است؟! هم بله هم خیر! ترامپ در لفاظی‌های یکی دو شب گذشته نهایتا مجبور شد اعتراف کند که هرچند به دنبال جنگ با ایران است اما نه جنگ نظامی! این یعنی ما قصدی برای درگیری با ایرانی‌ها آن‌هم در خلیج فارس را نداریم. خب پس برای چه جناب آبراهام لینکلن به خلیج فارس نمی‌‌آید؟ این را بگذارید به حساب احتیاطی که مقامات امریکایی می‌کنند.
 ایرانی‌های دست به ماشه
موقعیت ایران در خلیج فارس یک موقعیت استراتژیک و مهم است. خط ساحل بیش از هزار کیلومتری ایران در دریای عمان و خلیج فارس، دست ایرانی‌ها را برای ضربه زدن به هر دشمن متخاصمی در منطقه بالا برده است. این را بگذارید کنار زرادخانه ضدکشتی نظامی و موشکی ایران مستقر در ساحل خلیج فارس و دریای عمان که می‌توانند دردسرهای جدی برای شناورهای آمریکایی ایجاد کنند. مساله‌ای که از چشم رسانه‌های آمریکایی هم دور نمانده بود و اعلام کرده بودند آمریکا اگر قصد جنگ با ایران را دارد، اعزام آبراهام لینکلن با آن همه خدم و حشم به خلیج فارس که امکان مانور چندانی هم ندارد یک خودکشی است چرا که ایرانی‌ها  آنجا توانایی‌های بالقوه و بالفغل زیادی دارند.
 هرمز پنجه در پنجه لینکلن
همه این حرف‌ها را بگذارید کنار خبری که هفته قبل نیویورک‌تایمز به نقل از بعضی از محافل جاسوسی و اطلاعاتی ایالات متحده داد. جالب است که مسئولان نظامی ما در عین این‌که اعتقاد دارند جنگی رخ نخواهد داد ولی با این حال از نگه داشتن جانب احتیاط هم غافل نشده‌اند. منابع اطلاعاتی ایالات متحده به نیویورک‌تایمز اطلاع داده بودند که ایران در جنوب خاک خودش و سواحل دریای عمان و خلیج فارس، اقدامات احتیاطی و امنیتی خود را افزایش داده و بعضا حتی سایت‌های موشکی خودش را هم بارگذاری کرده است.
اشاره این منابع احتمالا به سایت‌های متعدد موشک‌های ضدکشتی است که در سواحل جنوبی کشور مستقرند و چهارچشمی حواسشان به همه چیز است. به طور مشخص سایت‌های موشک‌های بالستیک خلیج فارس و هرمز از نوع سایت‌های موشکی است که با هدف درگیری احتمالی با شناورهای بزرگ،‌ طراحی و ساخته شده و خوراکشان ناوهای هواپیمابری به ابعاد جناب آبراهام لینکلن و امثالهم است. حالا دیگر احتمالا گوشی دست‌تان آمده که چرا در عین اعتراف ترامپ مبنی بر آن‌که وارد جنگ نظامی با ایران نخواهد شد، ناوگروه آبراهام لینکلن چرا هنوز هم سمت تنگه هرمز و خلیج‌‌فارس نیامده!
 باش تا ببینیم چی می‌شه!
البته این را هم بگوییم که درست است ناوگروه در شمال اقیانوس آرام و در دهانه جنوبی دریای عمان متوقف مانده بعدازظهر پنجشنبه هفته گذشته دوفروند از ناوشکن‌های آمریکایی، تحت نظارت نیروهای ایرانی از تنگه هرمز گذشتند و وارد خلیج فارس شدند. این را هم اضافه کنیم که در همین چند روزی که ناوگروه در دهانه جنوبی دریای عمان لنگر انداخته، پروازهایی از بحرین به قصد فرود در آبراهام لینکلن دیده شده است. احتمالا می‌دانید که مرکز فرماندهی ناوگان پنجم نیروی دریایی ارتش آمریکا در بحرین است. با این اوصاف ناوگروه مزبور تا اطلاع ثانوی فعلا در همان شرق عمان خواهد بود تا مشخص شود سیر حوادث به چه سمتی خواهد رفت.