اینجا به هر كسی مدال نمی‌دهند

اینجا به هر كسی مدال نمی‌دهند


پیمان فخری البته برای ما زیاد صحبت نكرد و گفت‌وگوی مفصل را موكول كرد به بازگشت به ایران. اما در همان چند دقیقه‌ای كه صدایش را برایمان فرستاد حرف‌های خوب و جالبی زد. فخری به خودش، شاگردانش و تیم ملی ایران می‌بالد.
یك شب ماندگار شد،هم برای شما و هم برای همه مردم ایران.
دقیقا یك شب ماندگار شد. بالاخره مدال قهرمانی جهان را گرفتیم و خدا را شكر. به یكی از آرزوهایم رسیدم. این مدال جایش خیلی در بین مدال‌هایی كه گرفته بودیم خالی بود. در این سال‌ها مدال ‌های زیادی گرفته بودیم اما هیچ وقت مدال قهرمانی جهان را نداشتیم. دلم می‌سوخت. دو سه بار علی پاكدامن تا پای مدال رسیده بود،چند بار در قالب تیمی شانس كسب مدال را داشتیم كه نشد. مجتبی این بار شاهكار كرد.
سطح مسابقات چطور بود؟
همه قهرمان‌های جهان و المپیك حضور داشتند. ابراگیموف قهرمان روسیه و نفر چهارم رده بندی جهان. یا «فرجانی» و خیلی دیگر از قهرمانان شاخص دنیا. خدا را شكر می‌كنم كه نتیجه زحماتی كه كشیده بودیم برباد نرفت.
مسابقه نیمه‌نهایی را داشتیم نگاه می‌كردیم. اول عابدینی ۳-۲ جلو بود اما بعد حریفش افتاد جلو كه دوباره عابدینی تا امتیاز ۸ خودش را بالا كشید، چه اتفاقی افتاد این وسط كه عابدینی عقب افتاد؟
در بازی نیمه‌نهایی می‌دانستم كه با این حجم فشار و خستگی بدنش خالی می‌كند. خیلی سخت بود. هم مسابقات و هم قرعه‌ای كه به مجتبی خورد. او مسیر بسیار سختی را بالا آمد. كمردرد شدیدی هم داشت. شما فكر كنید وسط این همه فشار و از بین 157 ورزشكار عابدینی تا مدال برنز خودش را بالا كشید. در نیمه‌نهایی هم رقیبش از كشور میزبان بود. ده هزار نفر تشویقش می‌كردند. او بازی را از دست داد اما خب باور كنید چیزی از ارزش‌های مجتبی كم نمی‌شود.
عابدینی می‌توانست فینالیست شود؟
شانس كه داشتیم و برای فینالیست شدن هم‌بازی می‌كردیم. ما به این قانع نیستیم.
از نتیجه بقیه بچه‌ها هم راضی هستید؟
علی پاكدامن راضی كننده نبود و به حقش نرسید. باید بهتر از اینها می‌شد. استرس گرفته بود. البته سطح مسابقات واقعا بالا بود. ژیلاگی قهرمان المپیك اوت شد. خیلی از قهرمان‌های دنیا اوت شدند. محمد فتوحی مقابل آنسته خوب بازی كرد. رهبری هم برای اولین بار به جمع 32 نفر آمد. این وسط مجتبی تاریخ ساز شد و اسم خودش و ایران را ثبت كرد.
واكنش بقیه تیم‌های شركت‌كننده به مدال عابدینی چه بود؟
همه تیم‌ها متحیر شده بودند. تبریك می‌گفتند. آنها می‌دانستند كه برای اولین‌بار تیم ایران دارد این مدال را می‌گیرد. اینجا به هر كسی مدال نمی‌دهند و همه می‌دانند  كار چقدر سخت است.