تاریخچه بیهوشی به دوران باستان و استفاده از مواد گیاهی مختلف برای ایجاد خواب عمیق در فرد و انجام درمان‌های دردناك باز می‌گردد.
در شاهنامه فردوسی نیز تولد رستم با بیهوش كردن مادرش- رودابه- و سپس انجام  جراحی‌ای كه بعدا «سزارین» نامیده شد اتفاق می‌افتد. با ورود داروهای مدرن بیهوشی در قرن اخیر، امكان تنظیم عمق بیهوشی و كنترل دقیق زمانی آن و همین‌طور امكان بی‌حسی نخاعی برای برخی عمل‌های جراحی بدون بیهوشی كامل نیز فراهم شده است.
داروهای بیهوشی سبب كاهش فعالیت مغزی و مهار انتقال و درك حس درد در مغز می‌شوند. اما اگر نیازمند به فعالیت خود مغز حین جراحی باشیم طبیعتا تناقضی به‌وجود خواهد آمد.
نگران از دست دادن تکلم نباشید
برخی تومورها یا ضایعات عروقی در مغز هستند كه در منطقه تكلم واقع شده‌اند و جراحی آنها با خطر آسیب تكلم همراه است.
 برای افزایش ضریب اطمینان از بروز نیافتن اختلال تكلم در جراحی این تومورها لازم است در زمان جراحی، بیمار هوشیار بوده و عملكرد تكلم وی كنترل دقیق شود. این عمل جراحی در دهه‌های اخیر در دنیا روی بسیاری بیماران انجام شده و در سال‌های اخیر در مراكز محدودی در ایران هم صورت می‌پذیرد.
در این عمل، بیمار را در وضعیت راحتی روی تخت جراحی خوابانده و از داروهای تزریقی موضعی برای بی‌حس كردن پوست سر استفاده می‌شود. سپس داروهای بیهوشی خاصی توسط متخصص بیهوشی متبحر در این نوع جراحی‌ها برای كاهش و توقف انتقال حس درد به مغز به‌كار می‌رو‌د تا بیمار طی جراحی دردی را حس نكند.
عمل جراحی با برش پوستی و بازكردن جمجمه آغاز می‌شود. سپس با تحریك الكتریكی نقاط مختلف اطراف ضایعه، منطقه حساس تكلم
 در مغز با مكالمه همزمان با بیمار توسط متخصص نورولوژیست یا نوروفیزیولوژیست شناسایی می‌شو‌د تا در زمان خارج كردن توده، از آسیب به این مناطق پرهیز شده و تا پایان جراحی از حفظ عملكرد تكلم بیمار اطمینان حاصل شود.
با این روش، اضطراب و نگرانی بیمار از بیدار شدن در ریكاوری اتاق عمل در شرایطی كه قادر به صحبت نباشد از ذهن او خارج خواهد شد.