تا گذشته‌ای نزدیك زنان كشاورز در كشورهای در حال توسعه تقریبا موجودیتی نامشهود داشتند. آنان نه تنها از لحاظ دستیابی به نهاده‌ها و منابع و برخورداری از راهنمایی و آموزش و ترویج برای پیشبرد مهارت‌های كشاورزی و در نتیجه ارتقای بهره‌وری نادیده گرفته می‌شدند بلکه درباره مشاركت‌شان در نیروی كار كشاورزی هیچ اشاره‌ای به نوع و مقدار و زمان صرف‌شده در كار هم نمی‌شد. در نتیجه سهم و ارزش كار و تولید كشاورزی زنان میسر نبود و به نقش آنان در بخش كشاورزی اهمیت داده نمی‌شد و عوامل مولد این بخش شناخته نمی‌شدند.
در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در جهان با اقدامات متعدد wcarrd  (كنفرانس جهانی اصلاحات ارضی و توسعه روستایی) توجه‌ها به سهم مولد زنان كشاورز و نقش مهم آنها در این عرصه معطوف شد.
امروزه هرچند زنان كشاورز مورد توجه قرار گرفته‌اند و نقش آنها به رسمیت شناخته شده و مطالعاتی نیز برای تعیین میزان اهمیت آنها به عمل آمده است ولی هنوز پژوهش‌های دیگری برای تعیین حدود و نوع فعالیت‌های زنان كشاورز ضرورت دارد تا بر مبنای آن مشخص شود برای افزایش سهم و خدمات زنان كشاورز چه برنامه‌هایی لازم است و این زنان به چه كمك‌هایی احتیاج دارند. چندی پیش سازمان خواربار و كشاورزی ملل متحد (فائو) آماری منتشر كرد كه از جمله اطلاعات مربوط به زنان ۱۴ كشور خاورمیانه را در زمینه نیروی كار كشاورزی نشان می‌داد. به موجب این آمار تفاوت‌های زیادی میان كشورها وجود داشت اما در كل سهم نیروی كار كشاورزی زنان در بیشتر كشورها در سطحی بالا و برخوردار از اهمیت قرار دارد. از جمله این نیرو در كشور تركیه تا ۵۵‌درصد می‌رسد.
 براساس آمارهای موجود، مدیران و مسؤولان باید بیش از گذشته نقش زنان در كشاورزی را جدی بگیرند و بدانند كه برای افزایش بهره‌وری و بیشینه كردن تولید كشاورزی و تحقق توسعه اقتصادی در كشورهای خاورمیانه به تامین كمك و مساعدت‌های لازم برای رشد زنان كشاورز و حل مسائل و مشكلات آنها از جمله مساله بیمه و... نیازمندند.
فروغ محمدی - كارشناس ارشد مركز مطالعات برنامه‌ریزی و اقتصاد كشاورزی