به گفته روزبه حصاری، همبازی بودن كنار داریوش فرهنگ هم خوب بوده و هم سخت! چون او به عقبه بازیگران خیلی اهمیت می‌دهد و همیشه پشت چشم‌هایش می‌گذارد، به همین دلیل احترام خاصی برای فرهنگ قائل است و همبازی بودن با او را خیلی دوست داشتم.
وی ادامه داد: از این لحاظ برایم سخت بود كه او بازیگر فیلم بهرام بیضایی بوده و همین كار را سخت می‌كرد. من همیشه به بازیگران پیشكسوت می‌گویم كه شما بزرگ‌ترین خیانت را به واسطه درست كاری‌تان به ما كردید، چون ما را با كارهای خوب‌تان عاشق ادبیات، سینما، تئاتر و ... كردید و حالا اگر كاری را در سطحی دیگر می‌بینیم غصه‌دار می‌شویم.
حصاری در پاسخ به این سؤال كه چرا مثل تئاتر در تلویزیون نقش‌های منفی بازی نمی‌كنید، توضیح داد: تك‌الگوی من دنیل دی لوئیس هست. به هر حال باید قبول كنید كه من نمی‌توانم نقش را از جایی بیاورم. مثلا در خانه یا بقچه‌ام نیست! بلكه باید نقشی به من محول شود تا آن را بازی كنم. در تلویزیون كه گزیده بازی می‌كنم، اما در تئاتر سعی می‌كنم یكی در میان نقش مثبت یا منفی بازی كنم. البته ما نقش مثبت یا منفی نداریم، بلكه نقش‌ها خاكستری هستند كه گاهی كفه مثبت سنگین‌تر است و گاهی كفه منفی! بعد از سریال یادآوری نقش‌های زیادی شبیه علی اعلایی به من پیشنهاد شد، اما من قبول نكردم. ابدا هم به این اعتقاد ندارم كه باید فقط نقش‌های مثبت انتخاب كنم یا این‌كه فقط نقش‌های منفی را بپذیرم. می‌خواهم تعادل در كارهایم داشته باشم. اتفاقا در یك فیلم نیمه‌بلند نقش متفاوتی بازی كردم كه یكی از عوامل فیلم به من گفت كه اصلا فكر نمی‌كرد بتوانم چنین نقشی را بازی كنم! نباید این فكر كردن‌ها را داشته باشیم، چرا كه همین باعث می‌شود كه بازیگر مرتب نقش‌های تكراری بازی كند و بی‌انگیزه شود.