تولید مستقل محصولات نمایشی روز به روز مشكل‌تر می‌شود و غلبه روابط بر ضوابط كار را ذره ذره دشوارتر می‌كند.
تهیه‌كننده باید مستقل باشد تا آنچه را كه مدنظر دارد به بهترین شكل پیاده كند، ولی هزینه مستقل ماندن روز به ‌روز بیشتر می‌شود چون این روزها حامیان‌مالی مشكوك و بی‌هویت هستند كه همه چیز را جهت می‌دهند و متأسفانه با بریز و بپاش‌های كاذب چنان دستمزدها را بالا برده‌اند كه كار برای تهیه‌كنندگان مستقل دشوار شده است.
تلویزیون هم كه نمی‌تواند براساس ارقام نجومی و بی‌منطق بیرون به جذب بازیگر بپردازد. در تلویزیون باید با حداقل‌ها بهترین خروجی را گرفت و همین حفظ كیفیت در عین پایین بودن ورودی مالی به‌شدت مشكل است و فقط از تهیه‌كنندگان مجرب برمی‌آید.
وظیفه دولت است كه حمایتش را از مجموعه‌های فاخر رسانه ملی بیشتر كند. وظیفه دولت این است كه بودجه‌هایی كه مربوط به فرهنگ است را دراختیار تهیه‌كنندگان مستقل بگذارد و كارهای خوب هم از آنها بخواهد و از آنهایی كه تجربه دارند بتوانند خوب بهره‌مند شوند و كار خوب و ماندگار بخواهند.
خیلی از تهیه‌كننده‌های خوب تلویزیون را داریم كه الان متاسفانه خانه نشین هستند و همین‌طور خیلی‌ها كه رابطه دارند و مثلا برادر یا پدرشان مسؤول فلان جاست به‌شدت مشغول كارند. اینها محصول خوب هم تولید نمی‌كنند، بلكه فقط چیزی می‌سازند كه بودجه‌ای بگیرند و از امكانات استفاده كنند و بگویند ما هم این كاره هستیم!
اوضاع اگر همین‌طور پیش برود كیفیت محصولات از این كه هست نیز بدتر می‌شود و مردم به سمت و سوی رسانه‌های آن‌سوی آبی می‌روند كه به‌راحتی قابل دسترسی هستند. چاره چیست؟ این‌كه یك ساختار درست برای حمایت از تولیدات مستقل به‌خصوص در تلویزیون شكل گیرد و مدیران دولتی هم یاور مدیران تلویزیون در ایجاد این ساختار
باشند.