قیچی برگردان آقای وزیر
بله، خودمان هم می‌دانیم كه این ماجرای پول و سرمایه كثیف و مشكوك دیگر به عنوانی كلیشه‌ای و باسمه‌ای و هشتگی تكراری در گفتمان رسانه‌ای تبدیل شده، اما باور بفرمایید كه وجود دارد و به‌ویژه در این دو سه سال اخیر به بخشی از فضای سینما و شبكه نمایش خانگی هم رخنه و جاخوش كرده است. بنابراین صحبت هرازگاهی از آن ناگزیر است و ظاهرا حالاحالاها و شاید هم تا همیشه، باید سهمی برای اخبار و حواشی پولهای ناتمیز در هنرهای نمایشی ایران قائل باشیم. این را همین سرچراغی گفتیم و نوشتیم كه آمادگی‌اش را داشته باشید. این بار البته وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی، درباره پولهای مشكوك اظهارنظر كرد و ظاهرا راهكاری هم ارائه داد؛ سیدعباس صالحی در این خصوص، توپ را به زمین اصناف پرتاب كرد و گفت: «اصناف باید در پالایش وضعیت سرمایه‌های خصوصی سینما فعال باشند.» و ادامه داد كه ارشاد در زمینه سرمایه‌های مشكوك به عنوان نقطه اتصال اصناف و نهادهای قضایی خواهد بود و بر این مسائل نظارت می‌كند. خب دستشان درد نكند، اما خود اصناف كه نظر دیگری دارند و معتقدند این وظیفه خود ارشاد است كه با این جریان مقابله كند و اصناف، ابزار لازم برای حل این معضل ندارند.
وظیفه ارشاد است
سیدامیر سیدزاده، تهیه‌كننده سینما درباره اظهارات اخیر وزیر ارشاد و این‌كه اصناف باید سرمایه‌های مشكوك سینما را پالایش كنند، به جام‌جم گفت: قطعا اصناف نمی‌توانند وظیفه نظارت بر چگونگی ورود پول به صنفشان را داشته باشند، دلیلش هم این است كه به نوعی قضیه، تجسس و ورود به حیطه شخصی افراد محسوب می‌شود. یعنی جامعه تهیه‌كنندگان به عنوان صنف نمی‌تواند بگوید پول را از كجا آوردی؟ ولی وظیفه ذاتی دستگاه نظارتی مثل وزارت ارشاد این است كه با نهادهای زیرمجموعه خودش امیر سیدزاده را به عنوان تهیه‌كننده و سرمایه‌گذار رصد كند، آن هم تنها موقعی كه پول مشكوكی را وارد چرخه تولید می‌كنم.
در این‌صورت باید از من بازخواست كند كه سرمنشأ ورود این پول به سینما یا فلان سریال شبكه نمایش خانگی كجاست.
تهیه‌كننده فیلم‌های مادر قلب اتمی و زندگی جای دیگری است، افزود: به‌طور مثال الان سریالی در شبكه نمایش خانگی آماده ورود به بازار است؛ می‌گویند 20 میلیارد تومان هزینه ساخت این سریال شده است، این مجموعه چقدر باید فروش داشته باشد كه پول خودش را برگرداند؟ به هر بازیگر این سریال در قبال یك ماه بازی، چه مبالغی داده شده كه چنین رقمی برای ساخت سریال، هزینه شده است؟ اینها سوالاتی است كه صنف، نمی‌تواند به عنوان بازجو از طرف بپرسد، اما وزارت ارشاد به عنوان یك نهاد رسمی دولتی می‌تواند. بنابراین فكر می‌كنم، باید بیشتر روی این قضیه تامل شود و آقای وزیر هم تعامل بیشتری داشته باشد كه مطلبی كه اظهارنظر می‌كند، شدنی است یا نه. در تعامل با اصناف، این قضیه نشدنی است. به صنف نمی‌شود
جواب داد اما به وزارت ارشاد به عنوان متولی فرهنگی موظف هستیم جواب دهیم. اینجا وزیر ارشاد، آن باب وظیفه را از سرخودش باز كرد و توپ را به زمین اصناف فرستاد كه این به نظر من منطقی نیست.
این عضو جامعه صنفی تهیه‌كنندگان درباره این‌كه آیا این راهكار، همكاران صنف را مقابل هم قرار می‌دهد یا نه
توضیح داد: قطعا این اتفاق می‌افتد. به عنوان مثال كسی با فلان مبلغ برای فلان سریال موافقت می‌كند، اما من امیرسیدزاده با آن مخالفت می‌كنم و می‌گویم این هزینه‌ها گزاف و اجحاف در حق فرهنگ و هنر است و در این‌صورت، همكاران مقابل هم قرار می‌گیرند و این دودستگی‌ها و چنددستگی‌ها بیشتر می‌شود و آن فضای دوستی و صمیمتی كه باید در اصناف حاكم باشد، از بین می‌رود و این وضعیت به طور ناخواسته باعث دشمنی می‌شود.
سیدزاده درباره نظر وزیر ارشاد درخصوص نقطه اتصال بودن اصناف و نهادهای قضایی هم گفت: اگر ایشان ارشاد را نقطه اتصال می‌داند، باید به كار كل اصناف نظارت داشته باشند. الان در جامعه تهیه‌كنندگان، چهار صنف وجود دارد و نوع عضوگیری اینها متفاوت است و حرف این صنوف با هم یكی نیست. بنابراین نمی‌توان گفت صرفا وظیفه ارشاد، اتصال است، بلكه این اتصال باید با محتوا و با ادله و با استناد به نوع قضاوتی باشد كه «من چگونه پول به سینما وارد كردم» و بعد آن را به قوه قضاییه وصل كند.
اصناف، ابزار پالایش را ندارند
مسعود ردایی، تهیه‌كننده سینما درباره این‌كه آیا اصناف، می‌توانند پول‌ها و سرمایه‌های مشكوك در سینما را پالایش كنند یا نه،
به جام‌جم گفت: نظر وزیر ارشاد در بعد سیاستگذاری قابل احترام است، اما آنچه وجود دارد این است كه قاعدتا اصناف، ابزار پیدا كردن این موارد را ندارند. البته خیلی از اوقات، همه چیز رو و مشهود است و خود اصناف هم می‌دانند چه كسانی كه در طول سال به تعداد زیادی سرمایه‌گذاری می‌كنند. این دست‌كم، باعث ایجاد یك علامت سوال میان اصناف می‌شود و می‌توانند با تحقیق بیشتری در رابطه با آن سرمایه‌گذار عمل كنند. اما در این میان، ابزار قانونی در اصناف برای ردیابی، مقابله و برخورد با آن وجود ندارد.
تهیه‌كننده فیلم‌های مالاریا و سه بیگانه افزود: الان مرسوم است كه یك سرمایه‌گذار، برای یكی دو فیلم و سریال سرمایه‌گذاری كند، اما اگر در طول سال برای هفت هشت فیلم و سریال سرمایه‌گذاری می‌كند، می‌توان این سوال را مطرح كرد كه این فرد از چه طریقی ورود كرده است؟ این روزها هزینه تولید یك فیلم و یك سریال، به خاطر دستمزدها و مسائل دیگر بسیار بالاست و طبیعتا یك سرمایه‌گذار، نمی‌تواند در تعداد زیادی از فیلم‌ها سرمایه‌گذاری كند. قاعدتا سرمایه‌گذاری كه در طول سال در چندین اثر ورود می‌كند، سرمایه اش را برای موضوع خاصی كنار گذاشته و شاید از این طریق می‌خواهد به موضوع خاص خودش برسد.
این عضو جامعه صنفی تهیه‌كنندگان درباره اظهارنظر وزیر ارشاد كه گفت ارشاد نقطه اتصال اصناف و نهادهای قضایی است هم بیان كرد: این نقطه اتصال می‌تواند آنجا ایجاد شود كه وقتی من به عنوان تهیه كننده به ارشاد می‌روم و تقاضای پروانه ساخت می‌دهم، از من می‌پرسند مالكیت این كار به عهده كیست. درواقع این نقطه اتصال، باید در سیستم پروانه ساخت باشد؛ آنجاست كه باید ببینند
یك نفر در طول سال، در چند كار سرمایه‌گذاری می‌كند. آیا این میزان سرمایه‌گذاری در سینما قابل برگشت است؟
ردایی گفت: ارشاد در بخش سیاستگذاری و در ساختارهاست كه می‌تواند نقطه اتصال موردنظر را ایجاد و عنوان كند كه تهیه‌كننده‌ها بیشتر از دو كار نمی‌توانند در طول سال تهیه و سرمایه‌گذاری كنند و تاكید هم كند كه این بحث، قابل انتقال هم نیست. اما متاسفانه وضعیت طور دیگری است كه اصناف نمی‌توانند برای حل آن اقدامی كنند و ابزار حقوقی و قضایی را در این مورد ندارند. به نظرم خود ارشاد می‌تواند نقش سازنده‌تری درباره این موضوع داشته باشد.
سیدامیر سیدزاده، تهیه‌كننده سینما درباره اظهارات اخیر وزیر ارشاد و این‌كه اصناف باید سرمایه‌های مشكوك سینما را پالایش كنند، به جام‌جم گفت: قطعا اصناف نمی‌توانند وظیفه نظارت بر چگونگی ورود پول به صنفشان را داشته باشند، دلیلش هم این است كه به نوعی قضیه، تجسس و ورود به حیطه شخصی افراد محسوب می‌شود. یعنی جامعه تهیه‌كنندگان به عنوان صنف نمی‌تواند بگوید پول را از كجا آوردی؟ ولی وظیفه ذاتی دستگاه نظارتی مثل وزارت ارشاد این است كه با نهادهای زیرمجموعه خودش امیر سیدزاده را به عنوان تهیه‌كننده و سرمایه‌گذار رصد كند، آن هم تنها موقعی كه پول مشكوكی را وارد چرخه تولید می‌كنم.
در این‌صورت باید از من بازخواست كند كه سرمنشأ ورود این پول به سینما یا فلان سریال شبكه نمایش خانگی كجاست.
تهیه‌كننده فیلم‌های مادر قلب اتمی و زندگی جای دیگری است، افزود: به‌طور مثال الان سریالی در شبكه نمایش خانگی آماده ورود به بازار است؛ می‌گویند 20 میلیارد تومان هزینه ساخت این سریال شده است، این مجموعه چقدر باید فروش داشته باشد كه پول خودش را برگرداند؟ به هر بازیگر این سریال در قبال یك ماه بازی، چه مبالغی داده شده كه چنین رقمی برای ساخت سریال، هزینه شده است؟ اینها سوالاتی است كه صنف، نمی‌تواند به عنوان بازجو از طرف بپرسد، اما وزارت ارشاد به عنوان یك نهاد رسمی دولتی می‌تواند. بنابراین فكر می‌كنم، باید بیشتر روی این قضیه تامل شود و آقای وزیر هم تعامل بیشتری داشته باشد كه مطلبی كه اظهارنظر می‌كند، شدنی است یا نه. در تعامل با اصناف، این قضیه نشدنی است. به صنف نمی‌شود
جواب داد اما به وزارت ارشاد به عنوان متولی فرهنگی موظف هستیم جواب دهیم. اینجا وزیر ارشاد، آن باب وظیفه را از سرخودش باز كرد و توپ را به زمین اصناف فرستاد كه این به نظر من منطقی نیست.
این عضو جامعه صنفی تهیه‌كنندگان درباره این‌كه آیا این راهكار، همكاران صنف را مقابل هم قرار می‌دهد یا نه
توضیح داد: قطعا این اتفاق می‌افتد. به عنوان مثال كسی با فلان مبلغ برای فلان سریال موافقت می‌كند، اما من امیرسیدزاده با آن مخالفت می‌كنم و می‌گویم این هزینه‌ها گزاف و اجحاف در حق فرهنگ و هنر است و در این‌صورت، همكاران مقابل هم قرار می‌گیرند و این دودستگی‌ها و چنددستگی‌ها بیشتر می‌شود و آن فضای دوستی و صمیمتی كه باید در اصناف حاكم باشد، از بین می‌رود و این وضعیت به طور ناخواسته باعث دشمنی می‌شود.
سیدزاده درباره نظر وزیر ارشاد درخصوص نقطه اتصال بودن اصناف و نهادهای قضایی هم گفت: اگر ایشان ارشاد را نقطه اتصال می‌داند، باید به كار كل اصناف نظارت داشته باشند. الان در جامعه تهیه‌كنندگان، چهار صنف وجود دارد و نوع عضوگیری اینها متفاوت است و حرف این صنوف با هم یكی نیست. بنابراین نمی‌توان گفت صرفا وظیفه ارشاد، اتصال است، بلكه این اتصال باید با محتوا و با ادله و با استناد به نوع قضاوتی باشد كه «من چگونه پول به سینما وارد كردم» و بعد آن را به قوه قضاییه وصل كند.
اصناف، ابزار پالایش را ندارند
مسعود ردایی، تهیه‌كننده سینما درباره این‌كه آیا اصناف، می‌توانند پول‌ها و سرمایه‌های مشكوك در سینما را پالایش كنند یا نه،
به جام‌جم گفت: نظر وزیر ارشاد در بعد سیاستگذاری قابل احترام است، اما آنچه وجود دارد این است كه قاعدتا اصناف، ابزار پیدا كردن این موارد را ندارند. البته خیلی از اوقات، همه چیز رو و مشهود است و خود اصناف هم می‌دانند چه كسانی كه در طول سال به تعداد زیادی سرمایه‌گذاری می‌كنند. این دست‌كم، باعث ایجاد یك علامت سوال میان اصناف می‌شود و می‌توانند با تحقیق بیشتری در رابطه با آن سرمایه‌گذار عمل كنند. اما در این میان، ابزار قانونی در اصناف برای ردیابی، مقابله و برخورد با آن وجود ندارد.
تهیه‌كننده فیلم‌های مالاریا و سه بیگانه افزود: الان مرسوم است كه یك سرمایه‌گذار، برای یكی دو فیلم و سریال سرمایه‌گذاری كند، اما اگر در طول سال برای هفت هشت فیلم و سریال سرمایه‌گذاری می‌كند، می‌توان این سوال را مطرح كرد كه این فرد از چه طریقی ورود كرده است؟ این روزها هزینه تولید یك فیلم و یك سریال، به خاطر دستمزدها و مسائل دیگر بسیار بالاست و طبیعتا یك سرمایه‌گذار، نمی‌تواند در تعداد زیادی از فیلم‌ها سرمایه‌گذاری كند. قاعدتا سرمایه‌گذاری كه در طول سال در چندین اثر ورود می‌كند، سرمایه اش را برای موضوع خاصی كنار گذاشته و شاید از این طریق می‌خواهد به موضوع خاص خودش برسد.
این عضو جامعه صنفی تهیه‌كنندگان درباره اظهارنظر وزیر ارشاد كه گفت ارشاد نقطه اتصال اصناف و نهادهای قضایی است هم بیان كرد: این نقطه اتصال می‌تواند آنجا ایجاد شود كه وقتی من به عنوان تهیه كننده به ارشاد می‌روم و تقاضای پروانه ساخت می‌دهم، از من می‌پرسند مالكیت این كار به عهده كیست. درواقع این نقطه اتصال، باید در سیستم پروانه ساخت باشد؛ آنجاست كه باید ببینند
یك نفر در طول سال، در چند كار سرمایه‌گذاری می‌كند. آیا این میزان سرمایه‌گذاری در سینما قابل برگشت است؟
ردایی گفت: ارشاد در بخش سیاستگذاری و در ساختارهاست كه می‌تواند نقطه اتصال موردنظر را ایجاد و عنوان كند كه تهیه‌كننده‌ها بیشتر از دو كار نمی‌توانند در طول سال تهیه و سرمایه‌گذاری كنند و تاكید هم كند كه این بحث، قابل انتقال هم نیست. اما متاسفانه وضعیت طور دیگری است كه اصناف نمی‌توانند برای حل آن اقدامی كنند و ابزار حقوقی و قضایی را در این مورد ندارند. به نظرم خود ارشاد می‌تواند نقش سازنده‌تری درباره این موضوع داشته باشد.
