كمربندتان را محکم نبندید !
اغلب مردم از كمربند برای قرار گرفتن مناسب شلوار در سطح كمر استفاده می‌كنند. استفاده از كمربند تنگ باعث بروز مشكلات گوارشی و اختلال در عملكرد روده می‌شود. نفخ، درد و یبوست از عوارض گوارشی كمربند تنگ است.
در صورت استفاده طولانی‌مدت از كمربند تنگ در طول روز و بلند شدن و نشستن مكرر با آن، عملكرد عضلات شكمی تحت تأثیر قرار گرفته و مكانیسم عمل عضلات این ناحیه تغییر می‌كند. كمربند سفت با باریك كردن محیط كمر، فشار داخل شكمی را زیاد می‌كند. این موضوع سبب كاهش فضا در حفره شكم و خشكی و كم‌تحركی در فقرات كمری می‌شود. از این رو در برخاستن و نشستن، خم شدن بیش از حد ستون فقرات به جلو اتفاق می‌افتد و برای جبران این محدودیت حركتی، لگن به سمت عقب می‌چرخد.
این عدم توازن عملكرد عضلانی در لگن فشار بیش از حدی را به زانوها در جهت صاف شدن، وارد می‌كند و می‌تواند درد ناحیه پشت زانوها را به دنبال داشته باشد. همچنین خم شدن ستون فقرات كمری به جلو، فعالیت بیش از حد عضلات پشتی ستون فقرات را به دنبال خواهد داشت كه پس از مدتی گرفتگی و درد این عضلات بروز می‌یابد. افزایش فشار روی دیسك‌ها و كشش بیش از حد و طولانی رباط‌ها، مفاصل پشتی، كپسول این مفاصل و بافت‌های مختلف ناحیه پشت ستون فقرات از دیگر عوارض استفاده از كمربند تنگ است. به این ترتیب قوس كمر كاهش می‌یابد و سبب بیرون‌زدگی دیسك‌های بین مهره‌ای می‌شود. در این وضعیت عملكرد عضلات ثبات‌دهنده ستون فقرات مختل می‌شود و كمر فرد در طول روز و فعالیت‌های روزمره آسیب‌پذیر می‌شود.
علاوه‌بر تغییرات فوق، كمربند تنگ بر روی یك عصب حسی در ناحیه لبه جلوی لگن فشار وارد می‌كند و درد، بی‌حسی و سوزن‌سوزن شدن ناحیه جلوی ران را در پی خواهد داشت كه مرالژیا پارستتیكا نام دارد. این بیماران هنگام مراجعه به كلینیك‌های فیزیوتراپی در همان ابتدا به تعویض شلوار و كمربند تنگ توصیه می‌شوند. سپس فیزیوتراپیست با انجام روشهای مختلف كشش عضلات ناحیه شكم و جلوی ران كه اصطلاحا تمرینات مك‌كنزی نامیده می‌شود، قوس كمر را احیا كرده و سعی در آزاد كردن عصب حسی جلوی لگن خواهد داشت. این تمرینات برای تكرار در منزل به بیمار آموزش داده می‌شوند. فیزیوتراپیست با استفاده از روشهای دستی می‌تواند عضلات درگیر و سفت شده را آزاد كند. در صورتی كه درد و التهاب زیاد باشد از مدالیتی‌های ضد درد و التهاب مانند امواج فراصوت، لیزر پرتوان و جریان‌های تداخلی در جلسات فیزیوتراپی بهره می‌بریم. از آنجا كه یكی از دلایل مهم كمردرد این افراد به هم خوردن توازن عملكرد عضلات شكم و لگن است، علاوه بر تمرینات ذكر شده تمرینات عضلات مركزی و تعادلی كه معمولا با استفاده از توپ‌های بزرگ ژیمناستیك انجام می‌شوند، به بیمار آموزش داده می‌شود. تقویت عضلات باسن و پشت ران هم همزمان با كشش عضلات شكم و جلوی ران به بازگشت سریع‌تر فرد به شرایط طبیعی كمك می‌كند. 45 دقیقه پیاده‌روی و شنا، سه جلسه در هفته از درمان‌های مهم این اختلال به شمار می‌رود.
در صورت استفاده طولانی‌مدت از كمربند تنگ در طول روز و بلند شدن و نشستن مكرر با آن، عملكرد عضلات شكمی تحت تأثیر قرار گرفته و مكانیسم عمل عضلات این ناحیه تغییر می‌كند. كمربند سفت با باریك كردن محیط كمر، فشار داخل شكمی را زیاد می‌كند. این موضوع سبب كاهش فضا در حفره شكم و خشكی و كم‌تحركی در فقرات كمری می‌شود. از این رو در برخاستن و نشستن، خم شدن بیش از حد ستون فقرات به جلو اتفاق می‌افتد و برای جبران این محدودیت حركتی، لگن به سمت عقب می‌چرخد.
این عدم توازن عملكرد عضلانی در لگن فشار بیش از حدی را به زانوها در جهت صاف شدن، وارد می‌كند و می‌تواند درد ناحیه پشت زانوها را به دنبال داشته باشد. همچنین خم شدن ستون فقرات كمری به جلو، فعالیت بیش از حد عضلات پشتی ستون فقرات را به دنبال خواهد داشت كه پس از مدتی گرفتگی و درد این عضلات بروز می‌یابد. افزایش فشار روی دیسك‌ها و كشش بیش از حد و طولانی رباط‌ها، مفاصل پشتی، كپسول این مفاصل و بافت‌های مختلف ناحیه پشت ستون فقرات از دیگر عوارض استفاده از كمربند تنگ است. به این ترتیب قوس كمر كاهش می‌یابد و سبب بیرون‌زدگی دیسك‌های بین مهره‌ای می‌شود. در این وضعیت عملكرد عضلات ثبات‌دهنده ستون فقرات مختل می‌شود و كمر فرد در طول روز و فعالیت‌های روزمره آسیب‌پذیر می‌شود.
علاوه‌بر تغییرات فوق، كمربند تنگ بر روی یك عصب حسی در ناحیه لبه جلوی لگن فشار وارد می‌كند و درد، بی‌حسی و سوزن‌سوزن شدن ناحیه جلوی ران را در پی خواهد داشت كه مرالژیا پارستتیكا نام دارد. این بیماران هنگام مراجعه به كلینیك‌های فیزیوتراپی در همان ابتدا به تعویض شلوار و كمربند تنگ توصیه می‌شوند. سپس فیزیوتراپیست با انجام روشهای مختلف كشش عضلات ناحیه شكم و جلوی ران كه اصطلاحا تمرینات مك‌كنزی نامیده می‌شود، قوس كمر را احیا كرده و سعی در آزاد كردن عصب حسی جلوی لگن خواهد داشت. این تمرینات برای تكرار در منزل به بیمار آموزش داده می‌شوند. فیزیوتراپیست با استفاده از روشهای دستی می‌تواند عضلات درگیر و سفت شده را آزاد كند. در صورتی كه درد و التهاب زیاد باشد از مدالیتی‌های ضد درد و التهاب مانند امواج فراصوت، لیزر پرتوان و جریان‌های تداخلی در جلسات فیزیوتراپی بهره می‌بریم. از آنجا كه یكی از دلایل مهم كمردرد این افراد به هم خوردن توازن عملكرد عضلات شكم و لگن است، علاوه بر تمرینات ذكر شده تمرینات عضلات مركزی و تعادلی كه معمولا با استفاده از توپ‌های بزرگ ژیمناستیك انجام می‌شوند، به بیمار آموزش داده می‌شود. تقویت عضلات باسن و پشت ران هم همزمان با كشش عضلات شكم و جلوی ران به بازگشت سریع‌تر فرد به شرایط طبیعی كمك می‌كند. 45 دقیقه پیاده‌روی و شنا، سه جلسه در هفته از درمان‌های مهم این اختلال به شمار می‌رود.
