بزرگان داستان‌نویسی معتقدند داستان، دروغی است كه نویسنده می‌گوید. این اتفاق در تولیدات فرهنگی ما و به‌خصوص سریال‌ها و فیلم‌ها نیز وجود دارد. سریال‌ها و فیلم‌های ما درواقع به بیان مجموعه‌ای از اتفاقات كلی می‌پردازند كه واقعیت‌های جزئی را فدای آن اتفاقات كلی كرده است. ما سریالی می‌سازیم درباره زندگی امام علی(ع) و امام‌حسین(ع) اما نكته‌ ریزی به نام نفاقی را كه دشمنان نسبت به امامان‌(ع)‌ داشتند در چهره آنها نشان نمی‌دهیم. به خاطر همین است كه وقتی تصویری از یك متهم با پوشش حجاب در دادگاه‌ها منتشر می‌شود. كاربران فضای مجازی و مردم نسبت به آن واكنش نشان می‌دهند.
موضوع این است كه در تولیدات فرهنگی باید دقت و توجه بیشتری شود. باید توجه داشته باشیم حجاب نه‌تنها آن پوشش ظاهری است كه همه می‌بینند، بلكه موضوعی است كه جنبه‌های دیگر هم دارد. اتفاق خوبی می‌افتد اگر جنبه‌های ریزتری از مساله حجاب مانند حجاب قلبی و حجاب ایمانی هم به تصویر كشیده شود. با توجه به منابع اسلامی می‌توان ادبیات داستانی را غنا بخشید. دا و نورالدین پسر ایران، از تولیدات داستانی خوب 40 ساله انقلاب هستند. كارگردان‌ها، تهیه‌كنندگان و هنرپیشه‌ها می‌توانند با توجه به تاثیر زبانی و زبان‌شناسی و استفاده از تجربیات اسلامی در این زمینه در راستای ارتقای تصویر اجتماعی حجاب قدم بردارند و آن را تغییر دهند.