دزفول امروز هیچ شباهتی به روزهایی كه در دوران جنگ داشته ندارد؛ روزهایی كه شهر رنگ خون داشت و مبارزه. پر از آوار بود و صدای مداوم آژیر قرمز. دزفول امروز قطب گردشگری خوزستان است؛ پر از رنگ، پر از هیاهو، پر از شور زندگی. شهری برآمده از دل تاریخ كه عمرش در آثار باستانی به جامانده در آن مشهود است؛ از بقعه یعقوب لیث صفاری تا آسیاب‌های آبی و كت‌های قدیمی حاشیه رودخانه دزش، همه و همه یادگارهایی هستند كه دزفول را محبوب گردشگران داخلی و خارجی كرده‌اند.
 دزفولی كه هیچ شباهتی به شهرهای جنگ‌زده دیگر كشورمان هم ندارد؛ هشت سال جنگ تحمیلی را از سر گذرانده؛ هشت سال مقاومت كرده و حتی یك روز و یك لحظه
پا پس نكشیده، حالا اما مدت‌هاست چهره عوض كرده و شده عروس شهرهای خوزستان! تنه به تنه خرمشهر آن روزهای قبل جنگ می‌زند، آبادانی امروز دزفول. از هر طرف كه به شهر نگاه كنیم، از هر جای شهر كه بگذریم، دزفولِ آباد پیش رویمان است؛ متفاوت‌تر از همتاهای دیگرش كه سال‌ها جنگ را از سر گذرانده‌اند و هنوز امروزشان شبیه دیروزشان است؛ در گیرو دار محرومیت.
دزفولی‌ها اما آن استقامت خاص دوران جنگ‌شان را، آن جبهه خالی نكردن‌ها را اینجا در سال‌های بعد از جنگ هم از خودشان نشان داده‌اند؛ استقامتی كه وصل شده به همت بلند اهالی‌اش، از مردم كوچه و بازارش گرفته تا مسؤولانی كه دل به دل شهر داده‌اند تا سرنوشتی متفاوت برایش رقم بزنند. اینجا هنوز هم همه با هم پای كار می‌آیند، درست مثل همان روزهای جنگ، هنوز هم هر مشكلی كه از راه می‌رسد، هر بحرانی كه روی سر شهر سایه می‌كند، تك تك اهالی شانه به شانه هم می‌ایستند و می‌شوند همان صفی كه جانانه مقابل صدام ایستاد و نترسید. همین است كه حالا روزگارشان متفاوت شده، كه مثل خیلی از شهرهای دیگر منتظر ننشسته‌اند كه پایتخت‌نشین‌ها و بقیه مردم این كشور دست‌شان را بگیرند و رنگ بپاشند روی روزگارشان.
بوستان ساحلی امروز دزفول حاصل همین همت و تلاش است. بوستانی در حاشیه دز كه حالا مدت‌هاست به میعادگاه اهالی شهرهای همجوار دزفول تبدیل شده؛ یك تفریحگاه پرطرفدار كه نتیجه همین روحیه سازندگی در این شهر باستانی است؛ تفریحگاهی كه هر بهار و تابستان جمعیت زیادی را به سوی خودش جذب می‌كند.
دزفول اما سوای گردشگری پررونقش، بازار كسب و كار خوبی هم دارد؛ بازار قدیمش همچنان پابرجاست و مردمانش پای كار فعالیت‌های اقتصادی مختلف. هنوز راسته‌آهنگران، خراطان، نمدمالان، مسگران، شیرینی پزان و بزازان به شلوغی گذشته است و پذیرای جماعت گردشگر.
نشانی از تلاش و پویایی مردمی خستگی‌ناپذیر كه بیكاری برایشان معنا ندارد؛ مردمی كه چرخ اقتصاد شهرشان را با دست خودشان می‌چرخانند و منتظر هیچ كمكی از سوی
هیچ نهادی نیستند.
دزفول شهر خانه‌های قدیمی هم هست؛ پر از خانه‌هایی با معماری باشكوه ایرانی - اسلامی. بافت تاریخی‌اش به جا مانده از روزگاری است دور؛ برای همین است كه شهر آجری لقب گرفته و بیش از یكصد اثر تاریخی ثبت‌شده ملی دارد؛ آثاری كه هركدام می‌توانند یك بهانه باشند برای گذر گردشگران به شهری كه خیلی زود خودش را از زیر سایه سنگین جنگ
بیرون كشید.