اعمال جراحی چاقی كه به‌منظور كاهش وزن انجام می‌شود با تغییر در دستگاه گوارش همراه هستند و فقط مربوط به اصلاح ظاهركوچك كردن شكم نیست بلكه می‌تواند در صورتی كه بیماری‌های مرتبط با چاقی مثل دیابت، فشارخون و... وجود داشته باشد آنها را نیز تا حد زیادی كنترل كند به نحوی كه عموما چیزی بین 70 تا 80 درصد بیمارانی كه دیابت دارند و تحت عمل جراحی چاقی قرار می‌گیرند بعد از یك‌سال یا نیازشان نسبت به دارو رفع می‌شود یا نیاز به مصرف كمتر دارو دارند. به همین علت است كه نام دیگر جراحی‌های چاقی را جراحی‌های متابولیك نیز می‌نامند.
این اعمال به سه گروه تقسیم می‌شود:
1-اعمالی كه باعث محدودیت در غذا خوردن می‌شود.
2-اعمالی كه باعث ایجاد سوءجذب می‌شود.
3-اعمال تركیبی.
در ادامه برخی از اعمال جراحی مرسوم و معروف را خدمتتان معرفی می‌كنیم:
عمل جراحی اسلیو: در حال حاضر و در دنیا بیشترین نوع عمل جراحی، چاقی است. در این روش بخش اعظم معده با منگنه‌های ویژه تیتانیومی جدا و از بدن خارج می‌شود. در نظر بگیرید حدود ۸۰ درصد حجم معده شامل قسمتی از معده كه هورمون گرسنگی و ایجاد اشتها را ترشح می‌كند طی این عمل جراحی از شكم خارج می‌شود به از این رو بعد از این عمل تمایل و توان مصرف بیش از حد خوراكی وجود نخواهد داشت. از مزایای این روش این است كه كمترین تغییر در دستگاه گوارش رخ می‌دهد. دستكاری روی روده‌ها انجام نمی‌شود. البته اگر بیمار  اراده سستی داشته باشد و ریزه خوار و شیرین‌خوار باشد، بهتر است عمل اسلیو انجام نشود. بعد از جراحی اسلیو و در صورت عدم رعایت نكات تغذیه‌ای، امكان 15ـ10 در صد افزایش حجم معده و امكان افزایش وزن دوباره تا حدودی وجود دارد.
اگر كسی دچار ریفلاكس باشد(ترش كردن و سوزش سر دل) و درجاتی از برگشت مواد اسیدی از معده به مری را داشته باشد، انجام عمل اسلیو توصیه نمی‌شود، زیرا در دراز مدت باعث بدتر شدن وایجاد زخم‌های مری می‌شود. در انتخاب روش باید حداكثر دقت از سوی جراح صورت گیرد. در افراد با ریزه‌خواری شدید وزن‌های بسیار بالا و بیماری‌های متابولیك خاص و طولانی مدت مثل دیابت، اسلیو گزینه اول جراحی نیست.