ما در این مقطع زمانی نیاز داریم كه با وجود سرعت بالای فناوری، كیفیت برنامه‌های مختلف تلویزیون اعم از سریال تا خبر و گفت‌وگوها را بالا ببریم. هر چقدر كیفیت بالاتر رود مسلما مخاطب بیشتری جذب خواهیم كرد و در نتیجه آن بدنه تولید هم رونق بیشتری را تجربه خواهد كرد.
هرچقدر در تولید سریال‌ها، محدودیت‌ها كمتر باشد و هرچقدر دست عوامل بازتر باشد و همین‌طور از لحاظ بودجه‌ای شرایط بهتری برای تهیه‌كنندگان فراهم باشد در این صورت یقینا كیفیت بالاتر می‌رود چون گرایش بیشتری هم برای بازیگر و هم برای عوامل كار جهت مشاركت وجود دارد. این‌كه می‌بینیم به‌ناگاه كلی بازیگر رشد كرده در تلویزیون ترجیح می‌دهند به مدیوم‌های دیگر بروند، ناشی از همین خاطرجمع بودن بابت بودجه است.
در جاهایی كه محدودیت بیشتری دارند و به‌خصوص با بودجه خیلی كم كار می‌كنند معلوم است كه مجبور می‌شویم از كیفیت كار بزنیم. برای همین است كه تلویزیون اخیرا دارد بودجه بیشتری را خرج تولید می‌كند تا در نتیجه آن بتواند عواملی حرفه‌ای‌تر و در نهایت مخاطبان بیشتری را جذب كند.
البته در تولید، یك مشكل هم با برخی آدم‌های كم جنبه داریم؛ یكسری آدم‌ها به‌خصوص بازیگرها، به هر دلیلی كه شاید دلیلش هم قانع‌كننده نباشد با تلویزیون قهر كرده‌اند در حالی كه خیلی از اینها در دامن تلویزیون بزرگ شده‌اند، یعنی تلویزیون باعث رشد و شناخت آنها شده است، ولی از پشت به تلویزیون خنجر می‌زنند و دیگر حاضر نیستند با تلویزیون كار كنند و مثلا ژست هم بگیرند كه تلویزیونی نیستند!
این یك بداخلاقی است كه یكسری از بازیگرها پیدا كرده‌اند وگرنه اغلب اینها زندگیشان را مدیون تلویزیون هستند كه بهشان، فضای رشد داد وگرنه الان كسی آنها را نمی‌شناخت.
درست است كه جذابیت‌های مالی رسانه‌های رقیب تلویزیون خیلی بیشتر است، ولی هیچ بازیگری نباید ریشه‌هایش كه در تلویزیون بوده را فراموش كند و باید از خدایش باشد كه برای تلویزیونش كار كند. البته بحث كیفیت متن، یك بحث دیگر است و بازیگر می‌تواند كیفیت پایین را رد كند، ولی وقتی كیفیت متن بالاست، چرا بازیگر مشهوری كه مدیون تلویزیون است، پیشنهادهای تلویزیونی را رد می‌كند؟