یكی از مخرب‌ترین رفتارهایی كه افراد مبتلا به سندروم سلفی از خود نشان می‌دهند، این است كه در هیچ كجا از سلفی گرفتن ابا ندارند. مساله‌ای كه در كشور خودمان بارها و بارها مصداق‌های آن را دیده‌اید. از سلفی گرفتن با جنازه تا سلفی گرفتن بر لبه یك پرتگاه، از سلفی با سیل تا سلفی در یك دعوای خیابانی! اتفاقی كه روزانه بارها و بارها می‌افتد و دیگر هیچ‌كس چرایی هم نمی‌گوید كه هیچ، از نظر بعضی‌ها لایك خورش هم بالاست! با تمامی این تفاسیر از نظر روانشناسان، اگر شما این چند نشانه را دارید باید به روانشناس مراجعه كنید.
 فردی كه مبتلا به سندروم خودشیفتگی است، با گرفتن عكس‌های سلفی و در بیشتر مواقع انتشار این عكس‌ها در فضای مجازی سعی می‌كند توانایی‌های خود را به رخ سایرین بكشاند.
 دغدغه زیادی درباره عكس‌های خود دارد و گاهی كار به جایی می‌رسد كه این دغدغه، تبدیل به وسواس می‌شود.
 دائما در حال بررسی است كه ببیند دیگر افراد راجع به او چه نظری دارند.
 وقتی عكسی را به اشتراك می‌گذارد، مرتبا چك می‌كند كه چه كسانی عكس او را دیده‌اند و منتظر است تا از سمت دوستانش واكنشی بگیرد. اگر واكنش‌های كمی ببیند، نگران می‌شود!
 در همه حال دغدغه‌ای به نام سلفی گرفتن و به اشتراك گذاشتن آن با دیگران دارد.