مسلما همه حیوانات و گیاهان واجد ارزش‌های پزشكی نیستند. پس چرا باید نگران انقراض گونه‌هایی باشیم كه از نظر پزشكی برای ما تاثیرگذار نیستند؟  
جواب پرسش بالا را زیست‌شناسان در دهه 1370/ ۱۹۹۰ ارائه كردند. ما انسان‌ها به واسطه خدمات اكوسیستمی (Ecosystem Services) از گیاهان، جانوران و همه زیستمندان منتفع می‌شویم. یك مثال ساده، بسیاری از غلاتی كه از آنها استفاده می‌كنیم. اینها برای تولید دانه‌هایشان وابسته به حشرات هستند كه به آن نوعی از خدمات اكوسیستمی گفته می‌شود. در مجموع برخی از این خدماتی كه دریافت می‌كنیم، روشن و واضح است مانند حیوانات و گیاهانی كه به عنوان غذا استفاده می‌كنیم یا پلانكتون‌هایی كه در دریاها مسؤولیت فتوسنتز و تولید اكسیژنی كه تنفس می‌كنیم را به‌عهده دارند. اما گاهی اوقات خدماتی كه گیاهان و جانوران در اختیار ما قرار می‌دهند، نیازمند نگاهی نافذ و دقیق‌تر است.
در سال 1376/ ۱۹۹۷، بوم‌شناسی به نام رابرت كاستانزا (Robert Castanza) و همكارانش تخمین زدند زیست‌كره زمین خدمات اكوسیستمی به ارزش تقریبی ۳۳هزار میلیارد دلار را سالانه در اختیار انسان‌ها قرار می‌دهد. برای مقایسه جالب است بدانید، كل اقتصاد جهانی سالانه فقط ۱۸هزار میلیارد دلار تولید می‌كند و اگر هر كدام از این خدمات اكوسیستمی از بین برود، انسان‌ها مجبور خواهند شد اشكال مصنوعی آن را با صرف هزینه‌های كلان‌تر تولید كنند. آیا انسان‌ها می‌توانند غلات مصنوعی، شكر مصنوعی و گوشت مصنوعی تولید كنند؟
یافته‌های دانشمندان حاكی از آن است كه از دست رفتن و نابودی افسارگسیخته گونه‌ها به واسطه فعالیت‌های انسانی تا سال 1429/ ۲۰۵۰ تا ۱۸ درصد بازده اقتصاد جهانی را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
تازه‌ترین تحقیقات نشان داده است انقراض یك گونه، انقراض‌های دیگر را در پی خواهد داشت. بعلاوه فقط حیوانات از انقراض‌ها متاثر نمی‌شوند، زیرا براساس مطالعات وقتی گونه‌ای جانوری در جایی مانند یك جزیره منقرض می‌شود، گیاهانی هم كه با آن گونه همزیستی و مجاورت داشته‌اند، از بین می‌روند.
یك اكوسیستم خوب و در وضعیت متعادل، محیط‌زیست را تصفیه می‌كند، هوای پاك را در اختیار ما انسان‌ها می‌گذارد تا نفس بكشیم، آب سالم را برای آشامیدن و تغذیه از موجودات آبزی در اختیارمان می‌گذارد، اكوسیستم سالم كشاورزی را رونق می‌بخشد و هزاران مثال دیگر كه اگر بیشتر تعمق كنیم همزمان با پیشرفت علم آنها را درك خواهیم كرد. بنابراین همان‌اندازه كه توسعه امری ضروری و حیاتی است، حفظ تعادل در اكوسیستم‌ها نیز امری ضروری و حیاتی است.