«دوست دارم خانواده‌ام كامل باشد.» تعریف خانم شكوری از یك خانواده كامل خانواده‌ای است كه همه بچه‌ها، خواهر و برادر داشته باشند؛ برای همین او به بچه‌هایی بیشتر از این هم فكر می‌كند. همین موضوع باعث شد وقتی از مسائل مالی با بچه‌های زیاد ‌می‌پرسیم: «ما خانواده‌های پولداری نیستیم.» با چنین جوابی روبه‌رو شویم. واقعیت این است كه آنها آدم‌هایی نیستند كه همه احتیاجات مالی و توقعاتشان رفع شده باشد و حالا به این نتیجه رسیده باشند: «اصلی وجود دارد كه همه معتقدند نیازهای ضروری بچه‌ها باید رفع شود؛ موضوعی كه ما هم به این معتقدیم و اعتقاد داریم خداوند ضمانت كرده است روزی بچه را می‌رساند و اتفاقا آن را در عمل هم دیدیم. اما ما واقعا دور نیازهای كاذبمان را خط كشیده‌ایم. در واقع فضای مصرف‌گرای جامعه القا می‌كند كه بچه حتما باید این امكانات را داشته باشد، فلان لباس برند، فلان تبلت و فلان اسباب‌بازی. در حالی كه خیلی از اینها با اصول تربیتی ناسازگار است و این‌كه بچه در هر لحظه، چیزی را اراده كند و برایش تهیه شود، نوعی آسیب تربیتی است.» مثال عینی‌اش هم این است كه بچه‌هایی كه در خانواده‌های پرجمعیت بوده‌اند بیشتر از بچه‌های تك‌فرزند كه همیشه همه‌چیز برایشان فراهم بوده است، مستقل و خودكفا هستند و برای افزایش مهارت‌ها و درآمدهایشان تلاش می‌كنند.