ما مخالف تحریم هستیم؛ واقعیت این است كه ما در هر نوع مقابله، خصومت و تهاجمی كه تحت هر نوع از طرف كشورهای صنعتی به ما اعمال می‌شود باید از حكومت خودمان دفاع كنیم و این قاموس و قانون میهن‌پرستی است و اگر كسی این را نفهمد در واقع الفبای میهن پرستی را هم نمی‌فهمد. 
واضح است آمریكایی‌ها فشار می‌آورند تا اقتصادمان را خرد كنند و ما هم مخالف آن هستیم و باید هر یك به نوبه خود درباره این رفتار واكنش نشان دهیم، ولی من یك جنبش جهانی علیه تحریم نمی‌بینم و این كم‌كاری دستگاه بین‌الملل ماست، یعنی ما باید روی افكار بین‌المللی مردمان جهان كار كنیم و همچنین افكار عمومی جهان را با خودمان همراه كنیم تا آمریكا بیشتر و بیشتر منزوی شود و در نهایت به این نتیجه برسد كه با این تحریم‌ها فقط در حال از دست دادن مشروعیت خودش است و در نهایت تغییری همه‌جانبه در رفتارهای خودخواهانه خود داشته باشد. 
همان‌طور كه اروپایی‌ها در دفاع از مردم یمن هم تظاهرات می‌كنند و از مجامع جهانی می‌خواهند در برابر كشتار مردم بی‌دفاع واكنش نشان دهند، باید روند اطلاع‌رسانی در حیطه بین‌الملل طوری باشد كه آنها در دفاع از ایران هم تظاهرات بگذارند و خواستار لغو تحریم‌های غیر منصفانه آمریكا علیه ایران شوند. 
این‌كه در داخل حرف و سخنمان یكی باشد فقط یك بخش قضیه است؛ بخش دوم قضیه همان كاركرد بین‌الملل ماست كه باید بر افكار‌عمومی جهان كار كنیم تا همگان بفهمند در نتیجه تحریم‌ها و بخصوص تحریم‌های دارویی ممكن است چه فجایعی در جامعه رخ دهد. این كار در حیطه بین‌الملل باید از طریق دستگاه دیپلماسی رسمی صورت گیرد و 
از سوی رسانه‌های ایرانی كه كاركرد بین‌الملل داشته و هم از طرف آن‌دسته از هنرمندان كه وجهه خارجی دارند.  البته كه دستگاه سیاسی آمریكا تحریم داروها و تجهیزات پزشكی را مدام تكذیب كرده است، ولی با اجازه ندادن به بانك‌ها و خیلی از شركت‌های واسطه و تحت تأثیر قرار دادن آنها شرایط واردات دارو را مدام سخت‌تر و سخت‌تر می‌كند. 
خوشبختانه دادگاه لاهه این روند را محكوم كرد و همان طور كه در دادگاه لاهه به پیروزی رسیدیم باید این مسائل را در سازمان ملل بیان كرده تا در آنجا هم به خاطر اهمیتی كه دارد به پیروزی برسیم و آنگاه است كه بسیار بیش از اینها مردم جهان خواهند دریافت كه حكمرانانشـــــان كجــــــــــای بـــــــــازی ایستاده‌اند؟ كنار مردم مظلوم یا كنار ظالمان؟