یادداشت
تنهایی
زهرا استادی ورامین
تنهایی خوب است.لحظهای نگرش است در درون پرتلاطم خود!
و مقداری تفكر كه هرازگاهی برای آرامگرفتن تشویش خاطرمان لازم است.
برخلاف تصور اكثریت،تنهایی، فقط ذرهای سكوت و یك لیوان چای یا چه میدانم قهوه و شكلاتی تلخ نیست؛ مانند دریاست این لحظهای كه انگار امواج احساسمان به خشكی كویر درآمده. سردرگمیست سرگردان كه سر به راهمان میكند و ذهن درهمِ بیحوصلهمان را، راست و ریست میكند تا كمی به خودش بیاید و برای لحظهای به خیلی چیزها فكر كند
و این اساسِ قرنطینهست.
اساسِ این اجباری كه ما را به انفرادی تفكر محكوم میكند!
آری! همینقدر جدی و لازم است تنهایی
و ما همه محتاجیم به این اجبار...
به این ذرهای تفكر