در تابستان گذشته، رقم قرارداد بازیکنان لیگ‌برتر جهش عجیبی داشت. ظاهرا گرانی‌ها فقط روی زندگی بازیکنان اثر  گذاشته بود چون اکثرا اعتقاد داشتند به خاطر این گرانی‌ها باید رقم قراردادشان افزایش پیدا کند. در بعضی باشگاه‌ها که اصلا پیش از این موج، رقم قراردادها بالا رفته بود. باشگاه تراکتور و سپاهان از جمله باشگاه‌هایی بودند که در سال‌های گذشته هم همواره رقم مالی بالایی به بازیکنان پرداخت کرده بودند، به ویژه باشگاه تبریزی که از زمان حضور زنوزی حتی به بعضی از بازیکنان ایرانی دلاری پول داد.
در استقلال و پرسپولیس هم ناگهان موجی از گرانی آمد. مثلا قرارداد فرشید اسماعیلی که یک میلیارد تومان بود بالای دو میلیارد رفت. قرارداد علی کریمی هم به بالای دو میلیارد افزایش پیدا کرد. وریا غفوری و سیدحسین حسینی هم از جمله بازیکنانی بودند که قراردادشان به شکل چشمگیری بالا رفت و حتی گفته می‌شود این  دو با آپشن‌های قراردادشان بالای سه میلیارد تومان دریافت خواهند کرد! در واقع آپشن گذاشتن در قراردادها یک جور فرار قانونی است اما مدیران باشگاه‌ها ناخواسته با قراردادن آنها در قرارداد، فقط آینده باشگاه را به خطر می‌اندازند.
 همین حالا میلیچ، بازیکن خارجی استقلال که بخشی از دستمزدش را گرفته، در این باره می‌گوید: «نمی‌دانم چرا باشگاه چیزی درباره آپشن‌های قراردادم نمی‌گوید. انگار فراموش کرده‌اند. قرارداد من آپشن دارد و باید پاداش‌هایم را هم پرداخت کنند.» این پاداش‌ها قرارداد اکثر بازیکنان استقلال را به شکل چشمگیری بالا برده  است. در پرسپولیس هم همین شکل است.
شاید رقم قرارداد بعضی از بازیکنان کم باشد ولی آپشن‌هایی در قراردادشان گنجانده شده که در نهایت دریافتی آنها را نجومی می‌کند. در این باشگاه رقم قرارداد بازیکنان مطرح بالای 3 میلیارد تومان است. افزایش چشمگیر دستمزد بازیکنان در دوره مدیریت فتحی و عرب باعث شده تا کشتی باشگاه در گل گیر کند. به همین دلیل وزارت ورزش به مدیران دو باشگاه فشار آورده تا در فصل بعدی به خاطر مشکلات اقتصادی کشور، دستمزد بازیکنان خود را کاهش دادند. این مساله به گوش بازیکنان هم رسیده و بعضی از آنها تهدید به جدایی کرده‌اند.