مرتضی محصص، رئیس کمیته فنی فدراسیون فوتبال اعلام کرد «مارک ویلموتس در حد و اندازه‌‌های فوتبال ایران نبود.»
این اظهار‌نظر دقیقا نقطه مقابل همان جملات تحسین‌برانگیزی است که زمانی مدیران فدراسیون فوتبال درباره این مربی بلژیکی می‌گفتند. یک سال قبل در همین روزها، مدیران فدراسیون فوتبال در حال آشنا کردن ویلموتس با ادبیاتی بودند که آنها می‌خواستند. رئیس فدراسیون فوتبال برای پیدا کردن وجاهت در میان اهالی فوتبال، به دنبال ادبیاتی بود که فوتبالدوستان ایرانی می‌خواستند. آن روزها احساسات ضد‌کی‌روشی بسیار غلیظ بود و مدیران فدراسیون هم می‌خواستند از این فرصت برای خود استفاده کنند. آنها به ویلموتس یاد دادند درباره فوتبال تهاجمی حرف بزند. در سناریوی  کی‌روش‌زدایی، کلیدواژه همان «فوتبال تهاجمی» بود و ویلموتس آرام آرام آموخت چگونه می‌تواند ما را فریب دهد.  آن روزها کمیته فنی آخرین و بی‌تاثیرترین نظر را داشت. آن روزها اعضای کمیته فنی چون انتخاب دیگری نداشتند باید سوار بر همین موج شنا می‌کردند. آنها آن روز ساکت ماندند تا امروز نوشدارو را به کام فوتبال ایران بریزند. آنها امروز می‌گویند ویلموتس به درد فوتبال ایران نمی‌خورد. حالا که ما در انتخابی جام جهانی در رده سوم جدول پنج‌تیمی هستیم ( درجدولی که هنگ‌کنگ و کامبوج از ما پایین‌تر هستند‌)، حالا که همه زوایای شخصیتی و فنی او روشن شده ، حالا که همه می‌دانند در ساحل عاج و تیم ملی بلژیک بیش از یک چهارم پول قراردادش با ایران را دریافت نکرده و حالا که جیب فوتبال ما خالی شده است ؛ این اعتراف دیرهنگام بیش از آن‌که مرهمی بر دردهای ما باشد، نمک به زخم ما می‌ریزد. کاش اعضای محترم کمیته فنی مثل سابق حقوق‌شان را می‌گرفتند و  به سکوتشان ادامه می‌دادند. کاش امروز که زخم‌خورده و مالباخته‌ایم، هیچ حرفی نمی‌زدند.