اولین بار در قرن هجدهم بود كه كارآفرین از تأمین‌كننده سرمایه كسب‌وكار متمایز شد. پس از آن در اواسط قرن بیستم نوآوری به‌عنوان جزء اصلی كارآفرینی تعریف شد. در این دوره كارآفرینان با افزودن ویژگی‌های جدید به كسب‌وكار خود می‌توانستند محصولات و خدماتی را خلق كنند كه در بازار دارای مزیت رقابتی بود و فروش بهتری داشت.
در دوران معاصر كارآفرینی جایگاه ویژه‌ای در اقتصاد پیدا كرد و مورد توجه جامعه‌شناسان و روانشناسان نیز قرار گرفت. كارآفرینی موتور محركه توسعه اقتصادی است. ژوزف شومپیتر، اقتصاددان برجسته، كارآفرینی را «تخریب خلاق» می‌خواند. زیرا كارآفرین تعادل ایستا در اقتصاد را تخریب و تعادل پویایی را ایجاد می‌كند كه لازمه توسعه اقتصادی است. از دیدگاه اقتصادی تركیب منابع، نیروی كار، مواد و سایر دارایی‌ها برای افزایش ارزش نسبت به قبل كارآفرینی محسوب می‌شود. كارآفرین تلاش می‌كند چیز جدید و باارزشی خلق كند و رشد این مخلوق جدید می‌تواند ساختار سنتی اقتصاد و جامعه را تغییر دهد. دراكر نوآوری را جزء جدایی‌ناپذیر كارآفرینی می‌داند و كارآفرینان را به شكل زیر توصیف می‌كند:
     كارآفرینان ارزش‌ها را تغییر می‌دهند.
    كارآفرینان مخاطره‌پذیرند.
    كارآفرینان نیازمند سرمایه هستند اما هیچ‌گاه سرمایه‌گذار نیستند.
    كارآفرینان تصمیم‌گیری صحیح انجام می‌دهند.
    كارآفرینان به دنبال تغییر هستند و فرصت‌ها را شناسایی می‌كنند.
از دیگر ویژگی‌های افراد كارآفرین می‌توان سخت‌كوشی، ریسك‌پذیری، تحمل ابهام، انعطاف و ابتكار را نام برد. یك كارآفرین باید بتواند به‌خوبی با عدم تعادل برخورد كند و فرصت‌های موفقیت را از دست ندهد. یك كارآفرین در كار خود همواره با دو دسته ریسك مواجه است. ریسك‌های شخصی شامل ریسك مالی، ریسك شغلی، ریسك خانوادگی و اجتماعی، ریسك روحی و روانی كه به جنبه‌های زندگی شخصی وی برمی‌گردد و ریسك‌های كسب‌وكار همچون ریسك بازار، ریسك اعتماد، ریسك عملیاتی و ریسك شهرت و اعتبار.
كارآفرینی انواع متفاوتی دارد كه در ادامه به بعضی از آنها اشاره شده است:
    كارآفرینی از طریق نوآوری: با تكیه بر نوآوری و ارائه خدمات یا محصولات نوین می‌توان بازار جدیدی را گسترش داد. نوآوری می‌تواند مزیت رقابتی یا فرصت جدید كسب‌وكار برای رشد باشد.
    كارآفرینی سازمانی: بر نحوه كار كارآفرینان در سازمان‌های بزرگ تمركز می‌كند. كارآفرین سازمانی، فرصت‌های جدید را كشف می‌كند و با توجه به منابع ساختارهای جدید همگام با مسیر رشد سازمان ایجاد می‌كند.
    كارآفرینی اجتماعی: به دنبال انجام مأموریت‌های اجتماعی و انسان‌دوستانه از طریق فعالیت‌های كسب‌وكاری است. اهداف این سبك از كارآفرینی خیرخواهانه و در پاسخ به نیاز محرومان است.
    كارآفرینی دانشگاهی: به دنبال فعال‌كردن بستر فعالیت‌های تجاری در دانشگاه، ایجاد شركت‌های جدید با همكاری استادان، انتقال فناوری و تجاری‌سازی ایده‌های علمی در بازار واقعی است.