سومار در رویای روزهای خوش
سومار كه سال‌ها در گزارش مركز آمار كشور به عنوان كم‌جمعیت‌ترین شهر كشور معرفی شده ، با این‌که بعد از پایان جنگ تحمیلی هرگز به رونق گذشته‌اش برنگشت اما چندسالی است با راه‌اندازی بازارچه مرزی ، سرنوشتش تغییر کرده و با این حال حتی راه‌اندازی این بازارچه مرزی هم برخلاف وعده و وعیدهای داده شده ، روزگار را به کام اهالی این شهر مرزی خوش نکرده است.
اهمیت این بازارچه به حدی است که مسوولان برای برون رفت گیلانغرب از بن‌بست ارتباطی، روستاهایی از بخش سومار را به گیلانغرب الحاق کردند تا این شهر هم با عراق هم‌مرز شود و بتواند از ظرفیت بازارچه سومار که هم مرز با شهر مهم «مندلی»عراق است، بهره ببرد. بازارچه مرزی سومار با بغداد 155 و با کربلا 230 کیلومتر فاصله دارد و در نقطه صفر مرزی ایران و عراق و بین شهرهای سومار و مندلی قرار دارد و می‌تواند رونق اقتصادی بسیار مطلوبی به وضعیت وخیم اقتصادی و بیکاری موجود در گیلانغرب به عنوان دومین شهر مقاوم کشور بدهد و باعث توسعه و رفع مشکلات آن بشود، زیرا برابر قانون بازارچه‌های مرزی، اهالی روستاهایی که تا شعاع ۳۰ کیلومتر از مرز فاصله دارند، می‌توانند در بخش کولبری فعالیت داشته باشند و وجود این بازارچه می‌تواند اهالی چهاردهستان ویژنان ، چله ، حومه ودیره را در این بخش فعال کند.
با آن‌که در ابتدای راه‌اندازی این بازارچه، روزانه پنج تا ده کامیون از این بازارچه تردد می‌کردند اما حالا این تعداد به روزانه100تا150کامیون رسیده است و بسیاری از صادرات کالاهای استان ایلام نیز از این مسیر انجام می‌گیرد و کالاهایی مانند سیمان، تره بار، ظروف یک‌بار مصرف، مواد شوینده، پلاستیک، کاشی، سرامیک، سنگ و شیشه از بازارچه سومار به عراق صادر می‌شود.
کیوان کاشفی، مدیر اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و تجارت استان کرمانشاه در همین رابطه می‌گوید: «آنچه اهمیت دارد این‌که طرف عراقی باید برای احداث جاده دسترسی مناسب تا نقطه صفر مرزی خود اقدام و نیز مساله مین‌روبی که در حال حاضر در چند قسمت عراق وجود دارد را حل کند تا این بازارچه به رونق بیشتری دست یابد».
اما محمدمعروف، فرماندار شهر بولدوز عراق، علت تاخیر در روند بازگشایی بازارچه سومار را تحولات سیاسی در عراق عنوان می‌كند و امیدوار به رفع آنها و رونق مبادلات مرزی است.
بازگشت اهالی به سومار
با این حال سوماری‌ها شهرشان را با جان و دل دوست دارند و بازگشت سومار به روزهای اوجش هنوز رویای آنهاست. سیروس انصاری‌نیا یكی از اهالی قدیمی این شهر كه پیگیر بازگشت مردم به سومار است، می‌گوید: بازسازی سومار هنوز در دستور کار نیست و فعلا در این زمینه اتفاق خاصی نیفتاده و اراده‌ای هم وجود ندارد و من به‌عنوان یک شهروند كه پیگیر بازسازی این شهر هستم تلاشی درخصوص بازسازی سومار ندیده‌ام .
این شهروند سوماری در ادامه می‌گوید: به رغم تمایل مردم برای زندگی در سومار و فعالیت در شهر خویش که با جان و دل آن را دوست دارند حد‌اقل امکانات زندگی که آب است در آن وجود ندارد و مردم الان از داشتن آب لوله‌کشی سالم محروم هستند و این کوچک‌ترین خواسته مردم است که تاکنون مساعدتی از طرف دولت برای رفع آن صورت نگرفته است.
با این حال جمعیتی هرچند اندک با وجود تمام مشکلاتی که وجود دارد در سومار زندگی می‌کنند و با تمام تلاش به کار کشاورزی، دامداری، باغداری و پرورش مرغ و طیور مشغولند و دغدغه امکاناتی بدیهی مثل آب آشامیدنی ، جاده ، مدرسه ، بانک ، برق ، تلفن و ... دارند.
سیروس صادقی، بخشدار سابق سومار هم در همین رابطه به جام‌جم می‌گوید: نبود آب آشامیدنی مشکل اصلی مردم است که سومار در سال فقط سه ماه آب دارد و آن هم از سرابگرم سرپل ذهاب تامین می شود. چند سال پی مبلغ10 میلیارد تومان برای تامین آب در اختیار آب منطقه ای قرار گرفت که نتوانستند آن را اجرایی کنند.
کورش قاسمی، بخشدار فعلی سومار هم به جام‌جم می‌گوید با وجود مشکلاتی که وجود دارد و کمبود امکاناتی که احساس می‌شود مردم سومار اشتیاق چندانی برای بازگشت نشان نمی‌دهند و
هر از چند گاهی شاهد طومار‌نویسی اهالی سومار برای بازگشت هستیم اما تا زمانی که مشکلات اصلی حل نگردد عملا اتفاق خاصی نخواهد افتاد.
در سومار جدا از ساختمان بخشداری و شهرداری، تنها یک مدرسه چند کلاسه ابتدایی وجود دارد و دیگر خبری از مرکز بهداشت، مرکز مخابرات، بانک و...که برای یک زندگی حداقلی نیاز است، نیست.
اهمیت این بازارچه به حدی است که مسوولان برای برون رفت گیلانغرب از بن‌بست ارتباطی، روستاهایی از بخش سومار را به گیلانغرب الحاق کردند تا این شهر هم با عراق هم‌مرز شود و بتواند از ظرفیت بازارچه سومار که هم مرز با شهر مهم «مندلی»عراق است، بهره ببرد. بازارچه مرزی سومار با بغداد 155 و با کربلا 230 کیلومتر فاصله دارد و در نقطه صفر مرزی ایران و عراق و بین شهرهای سومار و مندلی قرار دارد و می‌تواند رونق اقتصادی بسیار مطلوبی به وضعیت وخیم اقتصادی و بیکاری موجود در گیلانغرب به عنوان دومین شهر مقاوم کشور بدهد و باعث توسعه و رفع مشکلات آن بشود، زیرا برابر قانون بازارچه‌های مرزی، اهالی روستاهایی که تا شعاع ۳۰ کیلومتر از مرز فاصله دارند، می‌توانند در بخش کولبری فعالیت داشته باشند و وجود این بازارچه می‌تواند اهالی چهاردهستان ویژنان ، چله ، حومه ودیره را در این بخش فعال کند.
با آن‌که در ابتدای راه‌اندازی این بازارچه، روزانه پنج تا ده کامیون از این بازارچه تردد می‌کردند اما حالا این تعداد به روزانه100تا150کامیون رسیده است و بسیاری از صادرات کالاهای استان ایلام نیز از این مسیر انجام می‌گیرد و کالاهایی مانند سیمان، تره بار، ظروف یک‌بار مصرف، مواد شوینده، پلاستیک، کاشی، سرامیک، سنگ و شیشه از بازارچه سومار به عراق صادر می‌شود.
کیوان کاشفی، مدیر اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و تجارت استان کرمانشاه در همین رابطه می‌گوید: «آنچه اهمیت دارد این‌که طرف عراقی باید برای احداث جاده دسترسی مناسب تا نقطه صفر مرزی خود اقدام و نیز مساله مین‌روبی که در حال حاضر در چند قسمت عراق وجود دارد را حل کند تا این بازارچه به رونق بیشتری دست یابد».
اما محمدمعروف، فرماندار شهر بولدوز عراق، علت تاخیر در روند بازگشایی بازارچه سومار را تحولات سیاسی در عراق عنوان می‌كند و امیدوار به رفع آنها و رونق مبادلات مرزی است.
بازگشت اهالی به سومار
با این حال سوماری‌ها شهرشان را با جان و دل دوست دارند و بازگشت سومار به روزهای اوجش هنوز رویای آنهاست. سیروس انصاری‌نیا یكی از اهالی قدیمی این شهر كه پیگیر بازگشت مردم به سومار است، می‌گوید: بازسازی سومار هنوز در دستور کار نیست و فعلا در این زمینه اتفاق خاصی نیفتاده و اراده‌ای هم وجود ندارد و من به‌عنوان یک شهروند كه پیگیر بازسازی این شهر هستم تلاشی درخصوص بازسازی سومار ندیده‌ام .
این شهروند سوماری در ادامه می‌گوید: به رغم تمایل مردم برای زندگی در سومار و فعالیت در شهر خویش که با جان و دل آن را دوست دارند حد‌اقل امکانات زندگی که آب است در آن وجود ندارد و مردم الان از داشتن آب لوله‌کشی سالم محروم هستند و این کوچک‌ترین خواسته مردم است که تاکنون مساعدتی از طرف دولت برای رفع آن صورت نگرفته است.
با این حال جمعیتی هرچند اندک با وجود تمام مشکلاتی که وجود دارد در سومار زندگی می‌کنند و با تمام تلاش به کار کشاورزی، دامداری، باغداری و پرورش مرغ و طیور مشغولند و دغدغه امکاناتی بدیهی مثل آب آشامیدنی ، جاده ، مدرسه ، بانک ، برق ، تلفن و ... دارند.
سیروس صادقی، بخشدار سابق سومار هم در همین رابطه به جام‌جم می‌گوید: نبود آب آشامیدنی مشکل اصلی مردم است که سومار در سال فقط سه ماه آب دارد و آن هم از سرابگرم سرپل ذهاب تامین می شود. چند سال پی مبلغ10 میلیارد تومان برای تامین آب در اختیار آب منطقه ای قرار گرفت که نتوانستند آن را اجرایی کنند.
کورش قاسمی، بخشدار فعلی سومار هم به جام‌جم می‌گوید با وجود مشکلاتی که وجود دارد و کمبود امکاناتی که احساس می‌شود مردم سومار اشتیاق چندانی برای بازگشت نشان نمی‌دهند و
هر از چند گاهی شاهد طومار‌نویسی اهالی سومار برای بازگشت هستیم اما تا زمانی که مشکلات اصلی حل نگردد عملا اتفاق خاصی نخواهد افتاد.
در سومار جدا از ساختمان بخشداری و شهرداری، تنها یک مدرسه چند کلاسه ابتدایی وجود دارد و دیگر خبری از مرکز بهداشت، مرکز مخابرات، بانک و...که برای یک زندگی حداقلی نیاز است، نیست.
