«اجازه بدهید جمله آخر را همین اول بگویم‌؛ هیچ خبری از پرداخت مطالبات پرستاران نیست.» این را محمد شریفی‌مقدم، قائم‌مقام سازمان نظام پرستاری کشور درباره خستگی مفرط پرستاران که این روزها و بعد از گذشت حدود هشت ماه از شیوع کرونا به یک خستگی مزمن تبدیل شده است، می‌گوید؛ خستگی‌هایی که حمایت مناسبی هم برای رفع آن از پرستاران نشده است.
شریفی‌مقدم از مطالبات پرداخت‌نشده‌ای می‌گوید که در این روزهای سخت می‌تواند انگیزه پرستاران باشد، اما همین هم از آنها دریغ شده است:« در رسانه‌های مختلف می‌شنویم که بودجه‌ای را برای پرستاران اختصاص داده‌اند، ولی واقعا این‌طور نبوده و اتفاق خاصی برای پرستاران نیفتاده است. همین امروز پرستاران چیزی حدود 10 ماه حقوق معوقه دارند»‌ این ماجرا  بی‌انگیزگی کار را به جایی رسانده است که تعداد زیادی از پرستاران، به خاطر تمام مشکلاتی که در این هشت ماه با آن مواجه شده‌اند، کارشان را رها کرده‌اند:« تعداد پرستارانی که قرارداد و طرح‌شان را با محل خدمت‌شان تمدید نکرده‌اند، پررنگ و قابل‌توجه شده است. به همه ساعت‌های کار طولانی، دوری از خانواده، استرس، سختی تحمل کردن لباس‌ها و دستکش‌ها، حمایت‌هایی را که حق‌شان بود از آنها بشود و نشد هم اضافه کنید.» امروز تعداد زیادی از پرستاران به شکل‌های مختلف ترک کار کرده‌اند و آمار می‌گوید که حدود 5000 پرستار، از چرخه کار خارج شده‌اند. حالا قائم‌مقام سازمان نظام پرستاری از آمار نگران‌کننده تعداد پرستاران مبتلا به ویروس کرونا می‌گوید:« تا به امروز حداقل30 هزار پرستار به کرونا مبتلا شده‌اند و 50 نفر از آنها در سطح کشور فوت کرده‌اند.»
  نیرویی که نیست
واقعیت این است که در بحران کرونا، نیروی انسانی حرف اول را می‌زند. نیرویی که در بیشتر کشورهای دنیا، برای پابرجا ماندن آن، حمایت‌های مالی، معنوی و رفاهی مناسبی از آنها شده است و از آن مهم‌تر، تعداد پرستاران را بالا برده‌اند؛ اتفاقی که برای کادر پرستاران ما نیفتاده است. قائم‌مقام سازمان نظام پرستاری می‌گوید:« تعداد کادر پرستاری کشورهای اروپایی در روزهای پیش از کرونا هم نسبت به ما بالاتر بود و در همان روزها و در موقعیت عادی هم ما با کمبود تخت و پرستار روبه‌رو بودیم.» و در حالی که کشورهای اروپایی، هنوز هم به دنبال جذب نیروهای متخصص و آسان کردن شرایط مهاجرت برای پرستاران دیگر کشورها از جمله ایران هستند، ما با بدیهی‌ترین نیازهایمان دست به گریبان هستیم:« وضعیت نرمالی که وزارت بهداشت اعلام کرده این است که به ازای هر تخت، دو‌و‌نیم کادر پرستاری وجود داشته باشد اما امروز می‌بینیم که در برخی مناطق مانند خوزستان، به ازای هر تخت، نیم کادر پرستاری حضور دارد.» اما موضوع درخواست افزایش نیروی پرستاری، نه حتی مطالبه پرستاران که یک مطالبه مردمی است:« از سال 97 تا به امروز قرار بوده 10 هزار پرستار وارد بازار کار شوند اما امسال فقط 4000 نیروی پرستاری به سیستم تزریق شده است. طبیعتا هرچقدر پرستار کم باشد، به همان نسبت مرگ و میر هم بالا می‌رود.» حالا همه‌چیز شبیه یک جنگ واقعی شده است:« در روزهای جنگ دفاع‌مقدس، همت و دغدغه همه این بود که خط اول مقدم تغذیه و حمایت شود و همه کشور برای این هدف بسیج شده بودند. امروز هم در یک جنگ تمام عیار دیگری هستیم و کادر درمان و پرستاران ما در در خط اول و نیازمند حمایت و توجه هستند، اما متاسفانه پرستاران برخلاف تمام شعارها تنها مانده‌اند.» و حواسمان باشد که خط اول اگر شکسته شود، خطر به همه نزدیک‌تر می‌شود.