قرابت دلنشین ایران و افغانستان

قرابت دلنشین ایران و افغانستان

یادداشت: حجت‌الاسلام سید امیرعباس عبدالهی جامعه‌شناس


واقعیت این است که در طول تاریخ، قرابت فرهنگی، رفتاری، اعتقادی و گفتاری زیادی بین مردم افغانستان و مردم ایران شکل گرفته است؛ چراکه اساسا در گذشته این دو کشور با هم یک کشور را تشکیل می‌دادند، اما استعمار آمد و خط مرزی را بین این دو کشید؛ کاری که استعمارگران فکر می‌کردند می‌توانند با انجام‌دادن آن، این دو ملت را از هم جدا می‌کنند؛ اما آنها به این نکته توجه نداشتند که فرهنگ غنی این دو ملت یک منشا فکری دارد و این اشتراک فرهنگی از زمان‌های قدیم شکل گرفته و تا امروز
 ادامه دارد.
اصولا وجود همین ریشه‌های مشترک فرهنگی است که باعث شده ما از نظر فرهنگی، ادبی، اجتماعی و مذهبی، اشتراکات زیادی با ملت افغانستان داشته باشیم. ما و افغانستانی‌ها، ماه رمضان، ایام محرم و اعیاد مذهبی در غم و شادی هم شریک هستیم و حتی مناسبت‌هایی مثل عید نوروز را نیز همراه با یکدیگر جشن می‌گیریم. دقیقا به همین دلایل است که می‌توان گفت این قرابت‌ها، حال و آینده این دو ملت را تا حد زیادی به یکدیگر گره‌زده است.
اما حدود چهل سال پیش، اتفاقات ناگواری در افغانستان رخ داد و باعث شد مهاجران زیادی از این کشور به ایران بیایند؛ مهاجرانی که خیلی از آنها ایران را به عنوان یک کشور مادر پذیرفته‌ و با آن احساس غربت نکرده‌ و ناراحتی خاصی نسبت به حضور در ایران نداشته‌اند. بیشتر آنها هم با توجه به نزدیکی‌هایی که دو ملت با هم داشتند، توانستند خیلی راحت خودشان را با زندگی در ایران وفق دهند.
شکل‌گیری تیپ فاطمیون مدافعان حرم نیز دقیقا ریشه در همین قرابت‌های فرهنگی دارد؛ البته که در این میان نمی‌توان نقش کلیدی شهید حاج‌قاسم سلیمانی را در ایجاد این احساس نزدیکی و همدلی بین مدافعان حرم ایرانی و افغانستانی
نادیده گرفت.
 حاج‌قاسم نگاهی فرامرزی به مسائل داشت و همین نگاه ایشان باعث ایجاد همدلی و شکل‌گیری خطی مشترک بین رزمندگانی از کشورهای مختلف شد؛ خط مشترکی که از موضوع دفاع از حریم مظلوم اهل‌بیت
 نشات می‌گیرد.
در چنین حالتی دیگر فرقی نمی‌کند چه کسی و با چه فرهنگ و ملیتی باشی؛ همین که آزاده باشی، دلت برای این اتفاق می‌جوشد و دوست داری تو هم در این دفاع قدمی برداری؛ اتفاقی که در لشکر فاطمیون رخ داد و با توجه به شرایطی که در کشور سوریه وجود داشت، بسیاری از عزیزان افغانستانی نتوانستند آن شرایط را نادیده بگیرند و در راه دفاع از حرم، شهدای زیادی را تقدیم کرده و باعث ماندگاری نام خود در صفحه تاریخ شدند.