امر به معروف
نیما اکبرخانی نویسنده
ما ایرانی‌ها صاحبان مثل معروفی هستیم که می‌فرماید: «هیچ ماست‌بندی نمی‌گوید ماست من ترش است».
فکر می‌کنم حرفم را زده باشم و از اینجا به بعدش شرح و بسط همین است.
هر کتابی هم در پشت جلدش، هم در جراید و رسانه‌های مختلف هزار و یک جور خلاصه و بریده و مصاحبه و خلاصه کنم برایتان «درباره کتاب» دارد، اما یادمان نرود اینها تقریبا همه‌شان با زحمت مؤلف/ مترجم و صد‌البته پول جناب ناشر جور شده است و طبق همان ضرب‌المثل بالا با قدری تغییر: «هیچ ناشری/ مؤلفی/ مترجمی هم نخواهد گفت کتاب من بد است.»
واقعیت هم هست. بالاخره مؤلف و ناشر جدای از جایگاه فرهنگی و هنری‌شان، یک وجه تجارت و کاسبی هم دارند و اگر حرفه‌ای باشند، باید روزی خود و خانواده‌شان را هم تامین کنند. پس راست قضیه یا حداقل همه راست قضایا را به شما نخواهند گفت.
در دوره کنونی و عصر ارتباطات و حکومت شبکه‌های اجتماعی، اما به‌راحتی می‌توان این انحصار را شکست و در مورد این گروه کوچک و رو به انقراض! نظر داد.
بله واقعیت این است که می‌توان و باید در مورد آنچه می‌خوانیم بنویسیم تا هم برای خودمان بهتر جا بیفتد که چه خواندیم و هم بتوانیم کمکی به سایر اهالی کتاب بکنیم.
واقعیت همان‌طور است که بالا اشاره کردم تا همین چند دهه پیش واقعا شما اگر می‌خواستید هم نمی‌توانستید چیزی بنویسید مگر نهایتا یک تقریظ در صفحات ابتدایی و انتهایی کتاب خودتان که باید برای رساندنش به دست مخاطب یا مخاطبان هم حداقل کتاب خودتان را امانت می‌دادید. این را هم که همه‌مان می‌دانیم چه ذنب لایغفری است. در واقع اگر منتقد و ادیب حرفه‌ای نبودید، در نهایت می‌توانستید من‌باب مطالعه خودتان با چند نفر صحبت کنید. فقط همین.
اما امروزه به لطف همان فناوری که عرض کردم می‌توان این را نوشت و رساند به دست بی‌شمار افرادی که چه الان مخاطب هستند و چه آنهایی که در آینده می‌توانند مخاطب واقع شوند. به نظر حقیر این نوشتن در باب کتاب‌هایی که می‌خوانیم فارغ از خوب و بد بودنشان می‌تواند چراغی باشد برای مخاطبی دیگر و یکی از شیرین‌ترین مصادیق امر به معروف
در دوره و زمانه ماست.
در هر شبکه اجتماعی که توانستید در مورد کتاب‌هایی که می‌خوانید، بنویسید. سخت نگیرید. می‌توانید اولین‌ها را این‌طوری شروع کنید «خوب بود»، «دوست داشتم» یا « خوشم نیامد» و... .
قول می‌دهم کم‌کم راه می‌افتید. یادتان باشد بهترین جا هم برای این کار سایت goodreads است که اسباب و وسایل بیشتری برای نمره‌دهی و نوشتن درباره کتاب‌ها در اختیارتان قرار می‌دهد.
خلاصه که بنویسید، خیر و ثواب است و صدقه جاری است. مصداق عینی کمک به همنوع است و داغ‌کننده فضای کتاب و کتابخوانی است.
فکر می‌کنم حرفم را زده باشم و از اینجا به بعدش شرح و بسط همین است.
هر کتابی هم در پشت جلدش، هم در جراید و رسانه‌های مختلف هزار و یک جور خلاصه و بریده و مصاحبه و خلاصه کنم برایتان «درباره کتاب» دارد، اما یادمان نرود اینها تقریبا همه‌شان با زحمت مؤلف/ مترجم و صد‌البته پول جناب ناشر جور شده است و طبق همان ضرب‌المثل بالا با قدری تغییر: «هیچ ناشری/ مؤلفی/ مترجمی هم نخواهد گفت کتاب من بد است.»
واقعیت هم هست. بالاخره مؤلف و ناشر جدای از جایگاه فرهنگی و هنری‌شان، یک وجه تجارت و کاسبی هم دارند و اگر حرفه‌ای باشند، باید روزی خود و خانواده‌شان را هم تامین کنند. پس راست قضیه یا حداقل همه راست قضایا را به شما نخواهند گفت.
در دوره کنونی و عصر ارتباطات و حکومت شبکه‌های اجتماعی، اما به‌راحتی می‌توان این انحصار را شکست و در مورد این گروه کوچک و رو به انقراض! نظر داد.
بله واقعیت این است که می‌توان و باید در مورد آنچه می‌خوانیم بنویسیم تا هم برای خودمان بهتر جا بیفتد که چه خواندیم و هم بتوانیم کمکی به سایر اهالی کتاب بکنیم.
واقعیت همان‌طور است که بالا اشاره کردم تا همین چند دهه پیش واقعا شما اگر می‌خواستید هم نمی‌توانستید چیزی بنویسید مگر نهایتا یک تقریظ در صفحات ابتدایی و انتهایی کتاب خودتان که باید برای رساندنش به دست مخاطب یا مخاطبان هم حداقل کتاب خودتان را امانت می‌دادید. این را هم که همه‌مان می‌دانیم چه ذنب لایغفری است. در واقع اگر منتقد و ادیب حرفه‌ای نبودید، در نهایت می‌توانستید من‌باب مطالعه خودتان با چند نفر صحبت کنید. فقط همین.
اما امروزه به لطف همان فناوری که عرض کردم می‌توان این را نوشت و رساند به دست بی‌شمار افرادی که چه الان مخاطب هستند و چه آنهایی که در آینده می‌توانند مخاطب واقع شوند. به نظر حقیر این نوشتن در باب کتاب‌هایی که می‌خوانیم فارغ از خوب و بد بودنشان می‌تواند چراغی باشد برای مخاطبی دیگر و یکی از شیرین‌ترین مصادیق امر به معروف
در دوره و زمانه ماست.
در هر شبکه اجتماعی که توانستید در مورد کتاب‌هایی که می‌خوانید، بنویسید. سخت نگیرید. می‌توانید اولین‌ها را این‌طوری شروع کنید «خوب بود»، «دوست داشتم» یا « خوشم نیامد» و... .
قول می‌دهم کم‌کم راه می‌افتید. یادتان باشد بهترین جا هم برای این کار سایت goodreads است که اسباب و وسایل بیشتری برای نمره‌دهی و نوشتن درباره کتاب‌ها در اختیارتان قرار می‌دهد.
خلاصه که بنویسید، خیر و ثواب است و صدقه جاری است. مصداق عینی کمک به همنوع است و داغ‌کننده فضای کتاب و کتابخوانی است.
