كهن‌الگوی قهرمانی

همایش بین‌المللی «قهرمان در آینه هنر و ارتباطات» دانشگاه سوره برگزار شد

كهن‌الگوی قهرمانی

دانشگاه سوره همت كرد و جمعی از دانشمندان و اساتید بزرگ رسانه و هنر را گرد هم آورد تا یكی از مهم‌ترین همایش‌های مرتبط با سردار شهید حاج‌‌قاسم سلیمانی در نخستین سالگرد شهادتش رقم بخورد. همایش بین‌المللی قهرمان در آینه هنر و ارتباطات با حضور سخنرانانی از كشورهای لبنان، عراق و پاكستان و البته اساتید ایرانی رقم خورد و نیز اساتیدی از ایران از جمله حسین ساعی رئیس دانشگاه سوره، ابن‌الدین حمیدی قائم‌مقام سازمان بسیج اساتید كشور، سیدعلی روحانی دانشیار دانشگاه هنر تهران، رضا آزاد كارشناس هنرهای نمایشی، اصغر فهیمی‌فر دانشیار دانشگاه تربیت مدرس،‌ میثم مهدیار پژوهشگر تاریخ اجتماعی جنگ، شهریار زرشناس معاون پژوهشی كتابخانه مجلس شورای اسلامی،‌ محسن مومنی‌شریف رئیس سابق حوزه هنری انقلاب اسلامی، امیدعلی مسعودی دانشیار و مدیر گروه ارتباطات دانشگاه سوره، محمدحسن مقیسه مؤلف كتاب در زمینه دفاع مقدس،‌ حجت‌الاسلام محمدرضا زائری مدیر مجله نور، صدا، دوربین، حركت نوجوانان و احمد خلیلی‌فرد عضو هیات علمی دانشگاه سوره در این همایش صحبت كرده‌اند. آنچه اینجا می‌خوانید، گزیده‌ای است از سخنان مهمانان خارجی این جشنواره درباره شهید سردار سلیمانی.

  سلیمانی تصویر قهرمان ماندگار
مهدی فخرالدین بازیگر و مستندساز لبنانی، با بیان این‌كه فرماندهی شهید سلیمانی هنری بوده و ایشان هنرمندانه زندگی می‌كردند، گفت: شهید سلیمانی به یكباره ظاهر شدند و به شهادت رسیدند بعد از شهادت ایشان، دنیا نیز به یكباره دچار دگرگونی و بلا شد. ایشان در زمینه هنر به‌ویژه سینما كه ستون اصلی هر فرهنگی است نیز بسیار تاثیرگذار بوده است و شهادت سردار سلیمانی انقلابی در زمینه هنر ایجاد كرد.
فخرالدین در رابطه با ویژگی بازیگری كه می‌خواهد نقش سردار سلیمانی را ایفا كند، گفت: بازیگری كه می‌خواهد نقش شهید سلیمانی را ایفا كند، باید مسلمان مسلمان باشد و شخصیت شهید سلیمانی را نیز درک كند، چراكه سردار سلیمانی انباری از احساسات بودند و بازیگر نیز باید این‌گونه باشد. او درباره نویسندگی كارهای هنری با محوریت شهید سلیمانی خاطرنشان كرد: نویسندگان باید از نور خدایی شهید سلیمانی بنویسند، چراكه مردم به قهرمانان اثر وابسته می‌شوند؛ شهید سلیمانی مكتب هنری‌ای كه ایجاد كرد، از مكتب كربلا و حضرت عباس(ع) سرچشمه می‌گیرد و نویسنده باید هدف را نشان دهد تا قهرمان ماندگار تر شود.
اهمیت وجود قهرمان در ادبیات مقاومت
علاء حسن، مدیر آموزش در مركز آموزش رسانه اتحادیه رادیو و تلویزیون اسلامی لبنان، از كشور لبنان با بیان این‌كه انسان موجودی دو بعدی است گفت: انسان موجودی دوبعدی است كه هم مادی و هم معنوی دارد. او افزود: در جهان سكولار احساس شد انسان به یك الگو و قهرمان نیاز دارد به همین خاطر به ساخته شدن قهرمان‌های فیك مانند سوپرمن و... كه در تاریخ نوین در درجه نوین قرار دارد، پرداخته شد و در جنبه معنوی، سلفیون و غیرسلفیون هستند كه بعد مادی به اشتباه توسط این گروه نادیده گرفته می‌شود، در حالی كه انسان به این مساله نیازمند است. علاء حسن خاطرنشان كرد: تجسم ارزش‌ها را نمی‌شود همیشه به صورت فكر بیان كرد و نیازمند نشان دادن به مخاطب است كه این از علل نیاز به قهرمان است. برای ارائه قهرمان ابتدا باید نظام ارزشی ارائه داده شود و در ادبیات، این ارزش‌سازی ایجاد و پیاده‌سازی شود و هیچ گاه نمی‌توان غیر از معصومین یك شخصیت را برای الگو معرفی كرد كه تمام ابعاد را در خود داشته باشد.
امام علی (ع) میان عقل و شجاعت مطالعه تحلیلی
ماجد مرهج رباط رئیس گروه زبان فارسی دانشگاه واسط عراق، با بیان این‌كه حضرت علی(ع) در شجاعت و تعقل ابعاد بزرگی را به جهانیان ارائه دادند، گفت: تا این‌كه در صورت به مثالی جهانی برای شجاعت، تعقل و خرد تبدیل شدند. حضرت علی(ع) میان شجاعت و بردباری یك رابطه ایجاد كردند و این دو تركیب شدند كه این ویژگی‌ها برای مردان ناآشنا است. او افزود: امام علی (ع) شجاعت خود را برتر از تعقل قرار نداد، بلكه در بسیاری از جنگ‌ها این تعقل بود كه حاكمیت داشت و با عزت نفس و گذشت از دیگران در جبهه‌های جنگ برخورد می‌كردند و در شخصیت ایشان بردباری و شجاعت متجلی شد، و همچون بزرگمردی صبور بود كه خود را از هوس و تكبر باز می‌داشت، سخاوتمند و بخششگر بود، همان‌گونه كه خود می‌فرمایند: «شجاع‌ترین مردم سخاوتمندترین آنهاست».
وی با بیان این‌كه شجاعت و جرأت هدیه‌ای است كه خداوند به بزرگمردان بخشیده و امام علی (علیه‌السلام) یكی از آنهاست گفت: اعراب از دوران قبل از اسلام شجاعت را به ارث برده‌اند به دلیل این‌كه، شرایط زندگی آنان تا حد زیادی دشوار بوده و زندگی اقتصادی آنها مبتنی بر غارت، راهزنی و جدل بوده در آن زمان این نحوه زندگی را مخل اجتماع نمی‌دانستند، بلكه آن را افتخاری برای مردان بیان می‌كردند، كه نان را با تیغ شمشیر به دست می‌آوردند.