در حالی‌که چند روز بیشتر به برگزاری سی‌و‌نهمین جشنواره تئاتر فجر باقی نمانده، هنوز تردیدها و ابهاماتی درباره آن و کیفیت نمایش‌ها وجود دارد. در این یک سال اخیر تقریبا چراغ بیشتر سالن‌های تئاتر خاموش بود و حتی سالن تئاتر مستقل تهران تعطیل شد و بسیاری از اهالی تئاتر خانه‌نشین شدند که این وضعیت کماکان ادامه دارد. باتوجه به این اوضاع نابسامان و ادامه شیوع کرونا، خیلی‌ها به برگزاری جشنواره تئاتر با کیفیت مناسب خوشبین نیستند و اعتقاد دارند وقتی نمایش‌های خوب و مهمی روی صحنه نرفته اند یا دست کم تعداد چنین آثاری به هیچ وجه چشمگیر و قابل اعتنا نیست، در این شرایط بسیاری از چهره‌های معتبر تئاتر، از جمله بازیگران، نویسنده‌ها و کارگردان‌ها کاری روی صحنه نبردند که حالا در جشنواره باشند یا کماکان خبری از فعالیت تازه تئاتری آنها نیست.
کورش نریمانی، نویسنده و کارگردان تئاتر، از جمله چهره‌هایی است که نه هیجان جشنواره تئاتر فجر و نه برق جایزه‌هایش این کارگردان را فریفته نکرد تا رغبتی برای حضور در این رویداد داشته باشد، چون به اعتقاد او، تئاتر فراتر از جشنواره و جایزه است.
کورش نریمانی هرچند با اجرای نمایش «شب‌های آوینیون» اواخر دهه 70، چند جایزه را از جشنواره تئاتر فجر به خانه برده ولی دلش چندان هم با جشنواره نیست.
او به ایسنا می‌گوید: نمی‌توان منکر شد که متاسفانه یا خوشبختانه جوایز جشنواره تئاتر فجر در دوره‌ای موثر بوده‌اند.
نریمانی البته معتقد است: هرچند جشنواره تئاتر فجر در شناساندن برخی چهره‌های مستعد تئاتری بی‌تاثیر نبوده ولی درست‌تر آن بود این معرفی و جلب توجه تنها به واسطه جشنواره و جایزه‌های آن صورت نمی‌گرفت. این نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر با یادآوری شرایط تئاتر در آن سال‌ها اضافه می‌کند: شاید جشنواره فجر سبب مطرح شدن یکی از نمایش‌های « ما » شد ولی ما قبل از آن هم کار می‌کردیم اما امکان اجرا برایمان فراهم نبود. با این حال جایزه‌های جشنواره فجر سبب شد مدیران سالن‌ها راحت‌تر به ما بدهند. بنابراین قبول دارم جشنواره سبب شد کارهای نسل ما بیشتر معرفی شود ولی نمی‌پذیرم تنها مجرای معرفی ما به جامعه تئاتری بود.