سینمای ایران نشان داده به آبادان به عنوان جغرافیایی حیثیتی به ویژه در سال‌های دفاع مقدس علاقمند است
چرا آبادان؟
نه فقط مهرداد خوشبخت-کارگردان آبادانی سینما- که بسیاری از بازیگران و کارگردانان اعتقاد دارند که آبادان از جمله شهرهایی است که همین حالا می‌شود ده‌ها فیلم با موضوعات مختلف درباره آن ساخت. این ادعایی است که درباره همه شهرها نمی‌شود آن را بسط داد. اگرچه درباره هر شهر و استانی تاریخچه و موضوعاتی وجود دارد که باعث می‌شود آن شهر قابلیت ساخته‌شدن یکی دو فیلم را داشته باشد، اما حکایت آبادان متفاوت است.
آبادان آنقدر دستخوش حوادث و اتفاقات کوچک و بزرگ بوده که به تنهایی می‌تواند به اندازه یک کشور مورد توجه قرار گیرد و از زوایای مختلف به آن پرداخت.
از سال‌های پیش از انقلاب و فاجعه سینما رکس تا سال‌های دفاع مقدس و عملیات‌هایی که در این جغرافیا بوده و حماسه‌ها و شهادت‌ها و مواردی که این شهر به خود دیده از یکسو و از سوی دیگر رفتار و خلقیات مردم خونگرم این شهر که آنها را نه به عنوان یک تیپ که به عنوان شخصیت به سینمای ایران معرفی کرده است.
آبادانی‌ها عاشق سینما هستند و آبادان درگذشته و روزگاری 15 سینما داشت و مردمی که یکی از اولین تفریحات‌شان فیلم‌دیدن و سینمارفتن بود. آبادانی‌هایی که با وجود تمام سختی‌هایی که بر آنها رفته هنوز هم سینما را از سبد زندگی‌شان حذف نکرده‌اند و هر وقت دلشان می‌گیرد بلیت می‌گیرند و یاعلی....سینما.
آبادانی‌هایی که اگر فیلمی به آنها پرداخته باشد با دقت آن را می‌بینند و با سعه صدر تلاش می‌کنند ایرادهایش را رفع و رجوع کنند. آبادانی‌هایی که با وجود ساخته‌شدن این همه فیلم، چندین بار بازی‌کردن با لهجه و خلق و خوی آنها و کلی مورد دیگر هیچ وقت نه علیه فیلم‌ها اعتراض کرده‌اند، نه تهدیدی در کارشان بوده و نه هیچ گونه بی‌حرمتی. واکنش که البته دور از ذهن هم نیست. آبادانی‌هایی که حتی در سخت‌ترین روزها و لحظه‌های دفاع مقدس به جای اعتراض همیشه تلاش کرده‌اند تا بذر حماسه و ایثار در خاک گرم شهرشان بکارند و با وجود همه امکاناتی که باید باشد و نیست، تلاش کنند تا چهره‌ای پر از لبخند و شوخی و صمیمیت به مردم کشورشان پیشکش کنند.
به قول همان مهرداد خوشبخت که پیشتر به او اشاره کردم و گپی هم با او زده‌ایم: آبادان همین الان به اندازه 20 فیلم سینمایی، موضوع جذاب و تاثیرگذار و تکان‌دهنده برای روایت دارد، چون آبادان و خرمشهر خیلی موقعیت ویژه‌ای در جنگ داشتند. محاصره آبادان و سقوط خرمشهر پر از قصه است و موقعیت‌های پیچیده جنگ شهری دارد و ما مقاومت‌های واقعی مردمی را در این دو شهر می‌دیدیم. ما فیلمسازان باید درباره این مقاومت‌ها و قصه‌ها فیلم بسازیم. حتی درباره آبادانِ الان و این مردم هم می‌شود فیلم ساخت؛ این‌که مسوولان امروز چطور به مردمی که سال‌ها قبل آن طور قهرمانانه مقاومت کردند و غیرت و جوانمردی به خرج دادند، نگاه می‌کنند.
آبادان آنقدر دستخوش حوادث و اتفاقات کوچک و بزرگ بوده که به تنهایی می‌تواند به اندازه یک کشور مورد توجه قرار گیرد و از زوایای مختلف به آن پرداخت.
از سال‌های پیش از انقلاب و فاجعه سینما رکس تا سال‌های دفاع مقدس و عملیات‌هایی که در این جغرافیا بوده و حماسه‌ها و شهادت‌ها و مواردی که این شهر به خود دیده از یکسو و از سوی دیگر رفتار و خلقیات مردم خونگرم این شهر که آنها را نه به عنوان یک تیپ که به عنوان شخصیت به سینمای ایران معرفی کرده است.
آبادانی‌ها عاشق سینما هستند و آبادان درگذشته و روزگاری 15 سینما داشت و مردمی که یکی از اولین تفریحات‌شان فیلم‌دیدن و سینمارفتن بود. آبادانی‌هایی که با وجود تمام سختی‌هایی که بر آنها رفته هنوز هم سینما را از سبد زندگی‌شان حذف نکرده‌اند و هر وقت دلشان می‌گیرد بلیت می‌گیرند و یاعلی....سینما.
آبادانی‌هایی که اگر فیلمی به آنها پرداخته باشد با دقت آن را می‌بینند و با سعه صدر تلاش می‌کنند ایرادهایش را رفع و رجوع کنند. آبادانی‌هایی که با وجود ساخته‌شدن این همه فیلم، چندین بار بازی‌کردن با لهجه و خلق و خوی آنها و کلی مورد دیگر هیچ وقت نه علیه فیلم‌ها اعتراض کرده‌اند، نه تهدیدی در کارشان بوده و نه هیچ گونه بی‌حرمتی. واکنش که البته دور از ذهن هم نیست. آبادانی‌هایی که حتی در سخت‌ترین روزها و لحظه‌های دفاع مقدس به جای اعتراض همیشه تلاش کرده‌اند تا بذر حماسه و ایثار در خاک گرم شهرشان بکارند و با وجود همه امکاناتی که باید باشد و نیست، تلاش کنند تا چهره‌ای پر از لبخند و شوخی و صمیمیت به مردم کشورشان پیشکش کنند.
به قول همان مهرداد خوشبخت که پیشتر به او اشاره کردم و گپی هم با او زده‌ایم: آبادان همین الان به اندازه 20 فیلم سینمایی، موضوع جذاب و تاثیرگذار و تکان‌دهنده برای روایت دارد، چون آبادان و خرمشهر خیلی موقعیت ویژه‌ای در جنگ داشتند. محاصره آبادان و سقوط خرمشهر پر از قصه است و موقعیت‌های پیچیده جنگ شهری دارد و ما مقاومت‌های واقعی مردمی را در این دو شهر می‌دیدیم. ما فیلمسازان باید درباره این مقاومت‌ها و قصه‌ها فیلم بسازیم. حتی درباره آبادانِ الان و این مردم هم می‌شود فیلم ساخت؛ این‌که مسوولان امروز چطور به مردمی که سال‌ها قبل آن طور قهرمانانه مقاومت کردند و غیرت و جوانمردی به خرج دادند، نگاه می‌کنند.
