درست 2 سال و 6 ماه و 12 روز گذشته از وقتی که عیسی کلانتری، معاون رئیس جمهوری و رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست گفت که بر اساس کوتا‌هی‌های صورت گرفته، مردم عسلویه یا باید بمیرند یا جابه‌جا شوند‌، چراکه هیچ کسی نمی‌تواند ۴۸ ساعت در عسلویه زندگی کند و از نظر قوانین زیست‌محیطی همین الان باید عسلویه تعطیل شود !
از بیستمین روز مرداد 97 تا امروز که دومین روز آخرین ماه سال 99 از راه رسیده، عسلویه همچنان با همه مشکلات محیط‌زیستی‌اش دست و پنجه نرم می‌کند و نه خبری از تعطیلی است و نه کسی به داد مردم این منطقه رسیده است. مردم عسلویه همچنان در انحصار دود و مواد آلاینده سمی روزگارشان سیاه است و طبق آمارها روزانه حدود 200 تن گوگرد استشمام می‌کنند و هنوز چشم انتظار ابلاغ و لازم‌الاجرا شدن «سند ملی کاهش آلودگی زیست‌محیطی عسلویه» هستند تا حداقل عسلویه به استانداردهای محیط‌زیستی وسکونتی نزدیک شود.
انتظاری که زیاد نیست آن هم وقتی که رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور می‌گوید که عمر مردم عسلویه به دلیل تمام این مشکلات محیط‌زیستی، 9 سال کمتر شده است و به همین دلیل هیچ مسؤولی حاضر نیست در آن سکونت یا تردد کند حتی وزیر نفت که این همه منفعت از آن منطقه دارد!
این یعنی برای جمعیت 56 هزار نفری عسلویه، شهرشان هر لقبی که داشته باشد چه پایتخت انرژی کشور و چه قطب صنعتی گاز کشور، فرقی نمی‌کند؛ از این همه عناوین پرطمطراق فقط سیاهی آسمان و زمین و شیوع انواع و اقسام بیماری‌های تنفسی و سرطان نصیب این مردم شده است.