در نوشتارهای قبلی به این موضوع اشاره کردم که راه‌های لاغرشدن معلوم و مشخص است و تقریبا در سراسر دنیا، کم و بیش یکسان است. خوش‌اندام‌شدن مانند هر فضیلت دیگری موضوعی است که می‌توان به آن رسید اما چند برابر آن روش‌های اصلی، راه‌های متفاوت و بسیار متنوع و گاهی عجیب برای کاهش عذاب وجدان ما از چاقی پدید آمده است که با صرف هزینه‌های بسیار زیاد و عوارض ناشناخته در کوتاه‌مدت یا میان‌مدت ما را سرگرم می‌کند تا از بابت چاقی خود عذاب وجدان نداشته باشیم.
یکی از این کارها مزوتراپی لاغری است که عبارت است از تزریق مواد درون بافت چربی برای کاهش توده چربی در آن منطقه ولی مشکل اینجاست که در واقع هیچ قانون و استاندارد خاصی برای مواد تزریقی در مزوتراپی وجود ندارد و پزشکان محلول‌های مختلفی را با توجه به نیاز بیمار به کار می‌برند که عبارتند از داروهای تجویزی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها و بازکننده‌های عروق (وازودیلاتور)، هورمون‌هایی مانند کلسی‌تونین و تیروکسین، آنزیم‌هایی مانند کلاژن و هیالورونیداز، عصاره گیاهان، ویتامین‌ها
و مواد معدنی.
پس از تزریق، مواد مزوتراپی سلول‌های چربی (همان سلول‌هایی که موجب ایجاد سلولیت می‌شود) را هدف قرار می‌دهد. در نتیجه این چربی‌ها شروع به آب‌شدن می‌کنند ولی نمی‌سوزند. البته باید گفت این روش برای از بین بردن چربی‌های موضعی و رفع سلولیت در کسانی که اضافه‌وزن بسیار کم دارند و فقط دچار تجمع اندک چربی در ناحیه‌های غیردلخواه هستند برای رفع این چربی‌های موضعی روش نسبتا مؤثری است ولی درمان لاغری نیست.
همچنین عوارض رایج در مزوتراپی را نیز با توجه به این‌که پزشک چه ماده‌ای را تزریق می‌کند نباید نادیده بگیرید. این عوارض ممکن است اشکال متفاوتی از جمله حالت تهوع، درد، حساسیت، تورم، خارش، قرمزی، کبودی، برآمدگی محل تزریق، علامت‌های تیره روی پوست، جوش ، عفونت و زخم را شامل شود.