رقابت‌های تنیس ویمبلدون در فصل 1992 یک فینال غیر منتظره داشت؛ مصاف آندره آغاسی 22 ساله با گوران ایوانیسویچ از کرواسی که فقط 21 سال داشت. هر دو تنیسور با خلق نتایج شگفت انگیز معادلات را به‌هم زده بودند. آغاسی را نه با یک سر تراشیده که با موهایی بلند تا روی کمرش تجسم کنید که برای رسیدن به فینال، بوریس بکر آلمانی (برنده 5 گرنداسلم تا آن زمان) و جان مک‌انروی آمریکایی (دارنده 9 گرند اسلم) را از پیش رو برداشت. گوران ایوانیسویچ هم برای رسیدن به فینال، پیت سمپراسی را برد که یک گرنداسلم در کارنامه داشت اما بعدها با کسب 14 گرنداسلم، تبدیل به یکی از پرافتخارترین تنیسورهای تاریخ شد. همه نگاه ها به آن فینال عجیب بود؛ فینالی که برای هر دو تنیسور حکم اولین قهرمانی را داشت. آغاسی آن ماراتن را در 5 ست به سود خاتمه داد. آن زمان نوشتند یک ایرانی الاصل قهرمان تنیس ویمبلدون شده است. پدر آندره آغاسی، عضوی از کاروان ایران در المپیک 1948 لندن بود.