بسیاری از صحنه‌های سخت و مهیج تاریخ سینما حاصل هنرمندی و از جان‌گذشتگی بازیگران بدلکار است، اما در نهایت با یک از خودگذشتگی اجباری و چه بسا اختیاری، سند کل موفقیت و ماجراجویی آن صحنه‌ها به نام ستاره‌های سینما زده می‌شود و کمتر کسی از بدلکاران یاد می‌کند. هرچند اندک ستاره‌هایی را هم در تاریخ سینما سراغ داریم که تبحر و رشادت روبه‌رو شدن با خطر و حادثه و بازی در صحنه‌های خطرناک را داشتند و دارند؛ از باستر کیتون، کمدین صورت سنگی و درخشان سینمای صامت گرفته که در بیشتر فیلم‌هایش به ویژه در «ژنرال» با خونسردی ذاتی‌اش تماشاگران را از ترس حادثه جان به لب می‌کرد تا بازیگرانی مثل استیو مک‌کویین، جکی چان و تام کروز. این جسارت همیشه هم بی‌خطر نبود و بارها کار دست این بازیگران داد، مثلا چان در یکی از فیلم‌هایش نتوانست موقع پرش تعادل خود را حفظ کند و بعد از سقوط از ارتفاعی 10 متری، دچار شکستگی شدید جمجمه شد. وقتی صحبت از بدلکاری می‌شود، حیف است از دو تن از مشهورترین بازیگران بدلکار تاریخ سینمای جهان یاد نکنیم؛ یاکیما کانوت و پسرش جو کانوت. هنرنمایی کانوت پدر را بیشتر در فیلم‌های وسترن دیده‌ایم که دلیجان یکی از مهمترین آنهاست. او در یکی از صحنه‌ها از روی اسب‌های کالسکه به زمین می‌افتد و چندین متر بدنش روی زمین کشیده می‌شود. کانوت پسر هم در فیلم‌های زیادی خوش درخشید از جمله در بن‌هور و در سکانس مشهور ارابه‌رانی. کانوت باوجود صحنه‌ها‌ی مرگبار و سقوط از روی اسب، درنهایت بدلکاری تماشایی‌اش را در فیلم تکمیل می‌ کند.