براساس بیانات رهبر معظم انقلاب، امروز اولویت اول کشور موضوع سلامت، و مساله مبارزه با کروناست. چراکه موضوع سلامت بر مسائل دیگر کشور در حوزه امنیت، اقتصاد، اجتماع و اشتغال تاثیرگذار است و همه این‌ مسائل به برنامه‎ریزی دقیق در حوزه کرونا تاکید دارد. بنابراین این‌طور که به نظر می‏رسد اولویت نخست برنامه‎های نظام سلامت و وزیر پیشنهادی بهداشت و درمان، باید مبارزه با کرونا باشد. نگاهی به برنامه‌های وزیر پیشنهادی بهداشت نیز نشان می‌دهد، برنامه‎های او در حوزه کرونا‌ مناسب است اما به این برنامه هم انتقاداتی می‎توان وارد کرد. چراکه به جزئیات توجه زیادی نشده‌است، نکته‎ای که برای امکان اجرای برنامه‎ها، باید به آن بیش از این توجه می‌شد.
 مبارزه با ویروس کرونا، یک موضوع فرا‌وزارتخانه‏ای است و وزارت بهداشت و درمان نمی‎تواند به تنهایی در برابر کرونا مقاومت کند.
 درست است که وزرات بهداشت و درمان، متولی سلامت در جامعه است و اوست که برای سلامت سیاستگذاری و تصمیم‏گیری می‏کند اما بیماری کرونا بر مسائل فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی تاثیرگذار است، بسیاری از این مؤلفه‎ها به وزارت بهداشت و درمان مربوط نیست.
مدیریت این مساله نیازمند ‌برنامه‌ای جامع و کاربردی است که باید با کمک همه نهادها آماده شود. نکته مهم این است که در برنامه‎های ارائه شده وزیر پیشنهادی بهداشت و درمان، به‌طور خاص، نقش وزارتخانه‎های دیگر در مبارزه با بیماری کرونا تعیین نشده‌است.
 بیش از یک‌سال‌و‌نیم است که به‌طور خاص پزشکان، پیراپزشکان و پرستاران درگیر مبارزه با کرونا هستند. آنها استرس و بیماری زیادی را تحمل کرده‎اند و خود و خانواده‎شان بارها و بارها به‌دلیل در معرض بودن، ‌دچار بیماری شده‌اند.
در برنامه‌های ارائه شده ‌از سوی وزیر پیشنهادی اما به کادر درمان و خانواده‏ آنها توجه نشده‌است. هیچ خدمات پشتیبانی، حمایتی یا برنامه واکسیناسیون ویژه‏ای برای خانواده کادر درمان، درنظر گرفته نشده‌است.
علاوه بر این تجهیزات و ظرفیت‏های بیمارستان‎های دولتی محدود و در معرض آسیب است. برای مقابله با بیماری کرونا استفاده از نیروی کمکی بیمارستان‎های خصوصی می‎تواند به تجهیز خط‌مقدم مبارزه با کرونا کمک کند. اما در برنامه‌های وزیر پیشنهادی به امکانات و ظرفیت‎های بیمارستان‎های خصوصی، بی‎توجهی شده‌است.
لازم به یادآوری است که بخشی از برنامه‌های ارائه شده در حوزه سلامت به مسائل بیرونی مربوط می‌شود و بخشی دیگر‌ به برنامه‎هایی که در درون و بدنه وزارت بهداشت و درمان اجرایی می‏شود، توجه دارد. چند و چون برنامه‏های درونی در قالب تیم اجرایی خود را نشان می‏دهد که یکی از مهم‎ترین ارکان در تصمیم‎گیری و اجرایی‌شدن برنامه‏های حوزه سلامت هستند.
بنابراین نحوه انتخاب و توجه به این تیم می‎تواند در حل بسیاری از مسائل گره‌گشا باشد‌ مساله‌ای که در برنامه‎های ارائه شده از سوی وزیر پیشنهادی دیده نمی‌شود. نباید فراموش کرد که وزیر بهداشت آینده هرچقدر مدیر قدرتمندی باشد اما اگر تیم قوی نداشته باشد، نمی‎تواند موفق عمل کند.
به این ترتیب می‌توان گفت انتخاب تیم و اعضای ستاد ملی مبارزه با کرونا هم در همین راستا از اهمیت زیادی برخوردار است. در ستاد ملی مبارزه با کروناست که درباره مسائل مختلف بیماری کرونا تصمیم‌گیری می‏شود و اگر این تیم مسائل را به صورت علمی و همه‏جانبه در نظر نگیرند یا اعضای گروه با هم نقطه‌نظری نداشته باشند، نمی‎توانند، تصمیم‏‌ درستی برای مبارزه با بیماری کرونا بگیرند. وزیر پیشنهادی بهداشت و درمان باید درباره نحوه انتخاب این تیم و همکاری آنها با یکدیگر توضیحات مناسبی می‌داد ‌اما در برنامه‌های ایشان خیلی به این مهم، توجه نشده است.