صبح 25مرداد۱۴۰۰ برای بررسی وضعیت حوضه آبخیز رودخانه سیوند همراه یک گروه مستندساز به مناطق پایین‌دست و بالادست سد مخزنی سیوند در استان فارس رفتم اما دریغ از قطره‌ای آب که در مخزن سد وجود داشته باشد. واقعیتی که 27سال پیش، استاد سیدآهنگ کوثر آن را پیش‌بینی کرده بود اما سدسازان به آن توجه نکردند تا حکایت تاریخی شاه سلطان حسین دوباره تکرار شود؛ این‌که مهم نیست آبی در پشت سد جمع می‌شود یا نه، مهم این است که برای شرکت‌های مهندسین مشاورِ دوستان سودی سرشار به ارمغان آوَرَد که آورد.  روی دیگر سکه اما حال‌خوشی است که اغلب فعالان محیط‌زیست و به‌ویژه دوستداران میراث‌تاریخی تنگ بلاغی از شکست صنعت سدسازی کشور پیدا کرده‌اند، چرا که ده‌ها سایت باستانی که قرار بود به زیر آب رفته و برای همیشه غرق شوند از گزند این خطر مصون ماندند. سد سیوند سبب شد رژیم آب‌شناختی حوضه آبخیز کر و سیوند دچار اختلال و تنش‌شده و عملا با افزایش آبدهی چاه‌های اطراف سد در پایین‌دست، ورودی آب به پایاب - تالاب‌های سه‌گانه بختگان، طشک و کم‌جان - کاهش‌یافته بر وسعت چشمه‌های تولید گردوخاک افزوده‌شده و در نهایت سرعت متروکه‌شدن روستاها، افت سطح آب زیرزمینی، نشست زمین و حاشیه‌نشینی شتاب گیرد.