نجیب بارور، شاعر جوان افغان در یكصد و نود و هفتمین جلسه از سلسله نشست‌های صبح پنجشنبه‌های مجله بخارا از خاطرات تلخ دوران كودكی و ضرب و شتم‌های افغان‌هایی كه به زبان فارس سخن می‌گفتند، حرف زد و در بخشی از سخنانش خطاب به برگزاركنندگان این برنامه فرهنگی گفت: «نگذاریم كه شمع شعر فارسی در افغانستان خاموش شود. مهم نیست كه امروز كابل در اختیار ما نیست؛ مهم این است كه امروز تهران و دوشنبه را داریم، مهم این است كه ما امروز بخارا و سمرقند را داریم. ما امروز از این پاره‌های جداافتاده هرات، پنجشیر، بلخ و كابل می‌توانیم ادبیات افغانستان را دوباره سر و سامان دهیم و من به عنوان یك سرباز كوچك فرهنگی این اراده را دارم و از تمام شما فرهنگیان و بزرگان اهالی فرهنگ ایران تقاضا می‌كنم كه نگذارید مثل گذشته فرهنگ فارسی در افغانستان به فراموشی سپرده شود. این‌بار هم اگر ما خسته شویم و این‌بار هم اگر به صدای ما گوش داده نشود، مجبور هستیم از اینجا به یك جای دیگری برویم.